Sommige dingen zijn na jaren een automatisme geworden. Bijvoorbeeld mijn boterham ’s ochtends onderweg in de auto opeten. Scheelt tijd. In de file mascara en lippenstift doen. Dat laatste natuurlijk ná de boterham, anders hap ik het er allemaal weer af. Ik hoop altijd dat het even echt stil gaat staan, of dat er een stoplicht op rood springt, kan ik even schilderen. Waarschijnlijk ben ik de enige die blij is met zo’n kort oponthoud. Na de make-up komt de dagelijkse gezichtsgymnastiek.
Het ziet er natuurlijk ook gewoon niet uit
Hé! Realiseer ik me nu pas…ik doe dus toch aan sport. Zat ik vorige week ook te doen. Dat gaat van zeven keer een big smile, tot het woord PI-A-NO zeven keer heel overdreven duidelijk zeggen, met flink wat mimiek en zo nog een paar oefeningen. Daarna tien keer kaken heen en weer schuiven van links naar rechts. En wat andere kaakspierdingetjes. Die ik beter op een selfie zou kunnen laten zien, ware het niet dat het er gewoon niet uitziet. Dus dat slaan we dan maar even over. Dat het er niet uitziet had een buurman laatst in de file ook ineens in de gaten. Hoe het komt weet ik niet, maar je voelt het toch als er iemand naar je zit te kijken. Ik kijk dus terug en zie dat ik keihard word uitgelachen. Voortaan maar weer voor zonsopgang naar het werk?
Door Franska. Fotografie portret: Esmee Franken, Visagie Linda van Ieperen, Haarstylist Mandy Huijs
