Mag het misschien een beetje minder?

 

Iedere dag opnieuw erger ik me eraan. Ik probeer er heus wel iets aan te doen, maar dat gaat niet in mijn eentje.

 

 

‘Een beter milieu begint bij jezelf.’ Die slogan werd in de jaren negentig de wereld in geslingerd om mij er bewust van te maken dat ook ik iets tegen milieuvervuiling kan doen. Nou dat lukt best aardig. Ik eet weinig vlees en koop geen aardbeien die met het vliegtuig naar Nederland zijn gekomen. Thuis zet ik de verwarming een graadje lager en doe ik een trui aan, dat werkt.

 

Maar er is iets wat me maar niet lukt en dat is minder plastic weggooien. Sterker nog, het lijkt wel of het steeds meer wordt en dat het verpakkingsmateriaal ook steeds steviger wordt.

 

Waarom een komkommer of aubergine beschermen met een cellofaantje? Of snoeptomaatjes in een dikke plastic emmer? Dat is toch helemaal nergens voor nodig? Voor ik het gebruik spoel ik het even af onder de kraan.

 

Bij een gemiddelde kookbeurt verzamel ik een enorme hoeveelheid plastic potjes, bekers en zakjes die zo, hup, in de container gaat. En dan word ik ook nog gefopt door karton dat niet echt karton is. Vaak zit daar ook een folielaagje op waardoor ook die verpakking bij het plastic afval verdwijnt. Lekker dan…

 

Nu weet ik heus wel dat er winkels zijn waar je onverpakte groente, fruit en allerlei andere levensmiddelen kan kopen, maar die zitten óf niet in de buurt óf zijn een stuk duurder dan de gewone super bij mij om de hoek.

 

Wat is er mis met minder plastic? Vroeger deed de groenteboer een kilo appels toch ook in een bruine papieren zak? Die zak hoefde alleen maar mee naar huis zodat de appeltjes veilig op de fruitschaal belandden. Mag het misschien een beetje minder? Misschien toch iets om over na te denken daar op het hoofdkantoor, als er weer een nieuwe verpakking moet worden bedacht.

 

Door: Irene Smit

Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.

Afbeelding van Irene Smit