Franska.nl

Lucindes moeder ging na de dood van haar vader weer daten

‘Na die eerste man dacht ik dat dit een bevlieging was die wel weer zou overwaaien’

 

 

‘Mijn vader was meer dan tien jaar ziek, een eindeloos traject van slechte uitslagen, gruwelijke behandeltrajecten, hoopvolle uitslagen en uiteindelijk toch de genadeklap: uitbehandeld. Al die jaren zorgde mamma voor hem. Dat zorgen werd haar leven waardoor ze na zijn dood in het bekende zwarte gat viel. Dus ja, natuurlijk gun ik mijn moeder dat ze weer gelukkig is. Alleen voel ik me niet senang bij de mannen op wie ze nu opeens blijkt te vallen.

 

Pappa was meer dan twaalf jaar ouder dan zij. Noem mij behoudend, maar dat liever dan waar ze nu mee thuiskomt. Toen ze zei dat ze zich had ingeschreven op een datingsite moest ik heel even slikken. Al begreep ik heel goed dat ze toe was aan een arm om haar heen en een warm lijf om tegenaan te kruipen. De eerste man met wie ze ging afspreken was acht jaar jonger dan zij. Ik hield het erop dat ze blijkbaar wat in te halen had, dat dit een bevlieging was die wel weer zou overwaaien. De volgende date was met een man die nóg jonger was. ‘Weet je het wel zeker?’ vroeg ik haar. ‘Waarom niet?’ zei ze. Ze verbaasde zich erover dat ik zo traditioneel was.

 

De date die naar méér smaakte en die uitliep op de relatie die ze nu heeft, was met een tien jaar jongere man. Ze zijn een goed jaar samen nu en ze hebben het ‘zo fantastisch’ dat ze erover denken om te gaan samenwonen. Hoewel ik écht blij ben dat mamma weer lacht en straalt, kan ik er maar niet aan wennen om haar met een vent te zien die nog niet eens vijftien jaar ouder is dan ik.

 

Pappa is onvervangbaar en er is niemand die ooit zijn plek zal kunnen innemen. Maar een soort van vaderfiguur zou ik wel fijner hebben gevonden. Iemand van pappa’s generatie. Iemand die opgroeide in dezelfde tijd met dezelfde opvattingen. Als ik nu thuiskom zit er iemand op de bank die net zo makkelijk mijn vriendje had kunnen zijn als mijn moeders vriend. Iemand die precies tussen ons in staat qua leeftijd en het wereldbeeld waarmee hij opgroeide. Hij is aardig en hij maakt mamma gelukkig. Maar hij geeft mij geen gevoel van geborgenheid. Daarvoor is de afstand tussen hem en mij niet groot genoeg. Ik probeer om dat idee los te laten en mezelf voor te houden dat mamma’s geluk belangrijker is dan de muizenissen in mijn hoofd, maar dat lukt me maar matig.’

 

 

 

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.