Franska.nl

Mijn cafetière is gevuld met geurige zwarte koffie op het midden van mijn keukentafel, de deuren naar mijn tuin staan wagenwijd open en ik ga van de krant naar een magazine en weer terug naar de krant, mijn duim krijgt ondertussen dat kleine fijne roetige van het dagblad mee. Op de achtergrond klinken chansons, uit de oven komt iets gebakken knapperigs en natuurlijk hebben we vers fruit. Ik zeg ‘we’, want mijn vriend zit ook aan tafel. Dit is zo’n beetje hoe ik me mijn ideale zondagmorgen voorstel. Of dit scenario en dan buiten de deur, bij een kneuterig café op het terras. Ik vind buiten de deur ontbijten voelen als vakantie en doe het dus ook zo vaak en veel als ik kan. 

 

Dan de realiteit, want die kleurt iets anders. Ik schrik rond half negen wakker, stommel naar de wc, drentel door naar de koffiekan op het aanrecht en vervolg mijn gang richting bank. Waar mijn vriend vermoedelijk iets met treinen op Discovery kijkt. Ik plof neer, mors een beetje koffie op mijn grijze sweater en we switchen naar RTL4 waar een aflevering van Eigen Huis & Tuin begint die we al een keer hebben gezien (die verrekte herhalingen ook in de zomer). De gordijnen zijn dicht, de witte wijn van gisteravond knelt een beetje achter mijn wenkbrauwen, een tuin heb ik niet en de krant lees ik op mijn mobiel. We zeggen elkaar dat we in beweging moeten komen, want de boodschappen en het huis schoonmaken en de post, maar ondertussen snoepen we nog een aflevering van Homeland. Het ontbijt bestaat uit de bij elkaar geveegde restjes, want naar de supermarkt moesten we dus nog. En ondertussen probeer ik de koffievlek weg te poetsen, die alleen maar groter wordt. 

 

Ik dwaal nog even af naar die zorgvuldig samengestelde zondagmorgen in mijn hoofd en bedenk hoe mooi die gaat zijn als ik later groot ben. Of toch niet?