Ladies en gents, we flattened the curve!
Maar gewoon wordt het echt nog niet. Als het dat al ooit weer wordt.
Ik zag een foto van carnaval. Afgelopen carnaval wel te verstaan, dit weekend nog maar 40 dagen geleden. Tot mijn schok zag ik hoofden neus aan neus, armen om elkaar heen geslagen, monden op niet meer dan een paar vingers afstand van elkaar. Tot mijn schok ja, want even was het alsof ik terug in de tijd werd gezet. Terug naar weet-je-nog-wel-vroeger, toen niemand afstand hield en iedereen maar wat deed en aan elkaar zat. Een beetje alsof ik naar een oude film zat te kijken waarin iedereen zich het schompes zat te roken omdat dat nog gewoon kon en mocht en niemand daar aanstoot aan nam. Zo snel gaat het dus dat de wereld totaal anders wordt en zo snel went dat.
Epidemiologen breken zich inmiddels het hoofd over hoe de weg terug naar min of meer normaal moet zijn, straks als we het virus enigszins onder controle hebben. Enigszins, inderdaad. Want zolang er geen vaccin is blijft het virus onder ons en moeten we ermee leven dat het telkens weer opnieuw de kop op kan steken.
Toch mogen we ons over niet al te lang weer verheugen op iets van een openbaar leven. Want hey, ladies and gents, we flattened the curve! De scholen, zo luidt de verwachting, zullen als eerste weer opengaan en ook mogen we op een gegeven moment weer terug naar de werkvloer. Handen wassen en deurklinken poetsen blijven, handengeven en zoenen komen niet terug. Maar zijn we er dan?
Nope!
Grote evenementen kunnen we tot nader order, lees: voor onbepaalde tijd, wel op onze buik schrijven. En voor een filmpje pakken of bezoekje aan het museum of theater geldt dat dat alleen mag in de eigen regio, want het virus van hot naar her slepen is vragen om moeilijkheden. Even op vakantie naar het buitenland, zonder certificaat om te bewijzen dat je al corona hebt gehad en dus immuun bent? Met al die ellenlange wachtrijen voor al die akelige tests op de vliegvelden in het vooruitzicht heb je al gegeten en gedronken, dus wordt het weer net als vroeger vakantie in eigen land. Een reisje met de trein, tram of bus tot slot is, met het oog op de anderhalve-metersamenleving, ook niet langer een kwestie van instappen en wegwezen. Eerst reserveren dus, om overvolle treinen voor te blijven.
Die foto van mensen die carnaval vierden, dit weekend nog maar 40 dagen geleden… Het leek alsof ik heel erg werd teruggezet in de tijd. Toen besefte ik dat dat niet alleen zo leek, maar dat dat ook zo is.
Bron: Volkskrant
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
