Dus mocht je mijn stukjes lezen, lieve meneer, voortaan je oren open en je mond dicht, oké? Dan blijft het gezellig en ben ik mijn ei kwijt.
Ik hoef helemaal geen oplossing!
Mijn meneer zoekt altijd meteen naar een oplossing als ik hem iets vertel wat me dwarszit. Maar dat wil ik helemaal niet. Ik wil gewoon even zaniken!
Ken je dat, zo’n dag met een gaatje? Dat de vaatwasser het niet doet of de hond niet luistert en de pubers ook niet. En dan gaat het op m’n werk ook nog mis. Dat dus… Ik wil dan gewoon even zaniken, lekker mutsen en griepen. En vooral niet meteen een oplossing horen die ik zelf ook wel kan bedenken. Ik wil gewoon aandacht! Als een kat die om m’n benen krult.
Maar dat heeft mijn meneer dus gewoon niet door, hè? Want hij zeurt namelijk nooit (behalve als hij griep heeft…). Hij doet niet aan jammeren en jeremiëren, want dat vindt ‘ie irritant en zonde van zijn tijd. Dat zal hij natuurlijk nooit tegen me zeggen, maar vanbinnen ergert ‘ie zich verschrikkelijk aan mijn getrut.
Bij mannen werkt het blijkbaar helemaal andersom. Alleen als hij hulp wil, zal hij mij om een oplossing vragen, dus denkt ‘ie dat ik daar óók op zit te wachten. Dat hij me kan redden van de ondergang door meteen met een goede raad te komen. Als een superheld, inclusief een rode cape om zijn brede schouders.
Hij heeft totaal niet door dat ik mijn frustratie alleen maar even wil parkeren en de druk van de ketel wil hebben. Daar word ik dus alleen maar nog chagrijniger van. Moet ik daar ook nog over nadenken.
Heb ik ook nog ruzie met mijn man, terwijl dat nou juist niet de bedoeling was. Snap dat dan!
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
