Laat maar zitten
Soms word ik er best een beetje moe van, van dit soort beleefdheid. Jij?
Soms word ik er wel eens een beetje erg moe van, van dat aardig doen van sommige mensen. Hoe goed ze het ook bedoelen. Of zou het niet eens zo bedoeld zijn, maar meer een vorm van aangeleerde beleefdheid? Bijvoorbeeld als ik iets leuks of lekkers aan het regelen ben. Zijn de drankjes net ingeschonken, wil ik de hapjes halen die gewoon klaarstaan in de keuken, krijg je dit: ‘Franska, ga toch zitten!’
Zitten? Nu? En dan? Moet ik dan de boel laten smelten en bederven? Wat is het idee daarachter? Dat ik volgende keer een kudde personeel inhuur? Of zo’n ziekenhuis-serveer-kar koop? Zodat alles in een keer op tafel kan staan? Ja, tuuuurlijk begrijp ik heus wel dat het goedbedoeld is. Maar hoe doen precies diezelfde mensen het thuis? Precies hetzelfde als ik. Ook twee keer lopen. Is dat zo erg? Welnee. Als de hapjes en de drankjes op tafel staan hebben we tijd zat om te kletsen. Ikzelf vind het best suf als ik ergens binnenkom en er eerst uren gekletst wordt, waarna iemand nog eens een keer op het idee komt om iets voor je in te schenken. Gebeurt niet vaak hoor, maar soms maak ik het wel eens mee, jij? Na een uur of anderhalf rijden is dat best een beetje mwa…
Deze ook nog
Of het soort opmerkingen als: ‘Oh nee, Franska, wat érg! Zoveel lekkers!’ Wat is daar erg aan? Aan veel lekkers? Merkwaardige beleefdheids-opmerkingen gewoon, dit soort teksten. Of niet soms? Dus…, als ik het even voor het zeggen heb in m’n eigen huis, laat dan maar zitten dat ‘ga toch zitten’.
Door Franska
Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs
