Franska.nl

Ik stuitte vanochtend op een stuitend bericht.

Adolf H., je kent hem helaas wel, had vóór de Eerste Wereldoorlog mooie plannen voor zijn toekomst. Hij wilde kunstschilder worden. Hij schilderde best aardig, en probeerde twee keer toegelaten te worden op de Kunstacademie in Wenen. Twee keer mislukt. Helaas voor hem: gedroomde toekomst naar de maan. Maar ook voor ons: onze jaren dertig/veertig naar de maan. De geschiedenis had er heel anders uitgezien als hij wél zou zijn toegelaten, denk ik zomaar.

Nu komen er in Duitsland wat aquarellen van hem op de markt. Die dus verkocht gaan worden.

WIE KOOPT ZOIETS? Wie wil zoiets aan de muur? Wie wil nou, wanneer zijn bezoek binnenkomt dat belangstellend vraagt naar dat nieuwe vergezicht aan de muur, trots zeggen dat de recente aankoop van een massamoordenaar is?! Ik kan er met mijn hoofd niet bij. Zelfs als ‘kunstinvestering’ wil ik het niet begrijpen. Je wilt toch niet met hem geassocieerd worden?

De aquarellen zijn volgens kunstkenners van matige kwaliteit. ‘Als je langs de Seine loopt en honderd schilders tegenkomt, zijn er tachtig beter.’ Dus zal het de koper van deze schilderijen – zoals we natuurlijk wel vaker zien in kunstland – niet om de artistieke kwaliteit gaan, maar om de naam van de schilder.

Precies. Brr.

In Duitsland zelf worden deze schilderijen niet verkocht – daar is Hitler taboe, de Duitsers snappen dat zoiets niet oké is. Dus gaan de schilderijen naar het buitenland. In Scandinavië, Rusland, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk is al veel belangstelling. Eerder leverde zo’n werkje al tienduizenden euro’s op.

 
Ik noem het vies geld, omdat de schilderijen niet veel waard zijn door zijn kunstige kwasten, maar door Hitlers bekendheid. En die bekendheid komt door zijn wandaden. Dus verdient de verkoper bij de gratie van Hitlers wandaden veel geld aan die schilderijen … Nu krijg ik zomaar ineens een ideetje. Wat nou als die verkoper (een fors deel van) dat vieze geld doneert aan een goed doel? Zou dat dan al beter zijn? Ja! Het zou de verkoper sieren. En ik weet nog wel een mooi doel. Wat te denken van de Anne Frank Stichting ?