Franska.nl

Jeuk. Zo lastig. Vooral ’s nachts, als ik wil slapen. Het hoeft maar te kriebelen bij mijn neus, of de jeuksels komen overal vandaan en landen op mijn wenkbrauwen, hoofd, benen, armen, buik, voeten en op meer plekken die ik hier nu even niet noem. Geloof mij, geen plekje op mijn lijf blijft kriebelvrij. Het komt, vermoed ik, omdat ik er de hele tijd aan denk. Ik kan er zomaar een half uur zoet mee zijn. En dan ook nog je rug, waar je niet bij kunt! Ik vond er dit op: met mijn blote rug schuren tegen de ruwe garagemuur. Wat een verademing, al moet ik ervoor naar beneden.

Ik kwam erop omdat ik olifanten hetzelfde zag doen bij een dikke baobabboom. Ze gingen op hun achterwerk zitten en schoven hun rug heen en weer tegen die boom. Of ze rolden op hun enorme rug door het zand. Maar ik heb thuis geen zand. Wel die muur. Met een beetje verbeelding is het een baobab.

Apen hebben ook goede oplossingen tegen jeuk: een collega-aap. Ook die heb ik thuis niet. Het gaat wat ver om Man een aap te noemen. Bovendien heeft hij niet altijd zin om mijn jeukende plekken onderhanden te nemen. Heb ik ook niet bij hem. Zit ik net lekker in mijn spannende boek, moet ik weer op zijn hoofd krabben, omdat hij denkt dat zijn haar ervan groeit. Het is dat hij er lief bij kijkt, maar ik vind een minuut meer dan genoeg. Als ik, ter voorbereiding, aankondig dat mijn krabbende bijdrage al bijna ophoudt, jammert hij dat dit martelen is. Omdat jeuk altijd eerst erger wordt voordat het mindert. Apen zijn volhouders als het om krabben en vlooien gaat. Nu hebben zij in dit leven niet zoveel te doen als wij. Ze moeten eten en kleintjes verwekken en opvoeden. Dat is alles.

 
Ik heb ook weleens figuurlijke jeuk. Aan mijn middelvingers. Van de onbegrijpelijke brief van de Belastingdienst, die ik vanochtend kreeg. Maar vooral van Trump, die beweert dat het DNA van die vermoorde IS-meneer binnen vijftien minuten bekend was. Jaja. Kan helemaal niet. Hij heeft deze regeringsperiode al 13.000 x aanwijsbaar gelogen. Daar gaan mijn middelvingers onbedaarlijk van jeuken. Gelukkig kan ik daar zelf bij. Het is allemaal psychisch, denk ik. Neem je voor om NIET aan een roze olifant te denken en je slaapkamer wordt prompt gekraakt door tientallen roze olifanten. Zo zit het ook met jeuk. Terwijl ik dit schrijf, voel ik overal jeukende plekjes. Als er toch ooit een robot op de markt komt, die me zonder geklaag en smoesjes prettig krabt, dan ben ik de eerste die hem koopt.