Franska.nl

Een hulpverlener uit de Jeugdzorg schetste in dagblad Trouw het verhaal van een jongen die zulke ernstige gedragsproblemen had dat ze de rechter moest verzoeken om het kind in de gesloten jeugdzorg te plaatsen. Toen de jongen zijn gedrag na een paar maanden zodanig had verbeterd dat hij naar een gezinshuis kon, blokkeerden de wachtlijsten dit, waardoor de hulpverlener in kwestie geen andere mogelijkheid zag dan de rechter met pijn in haar hart om verlenging voor de gesloten jeugdzorg te vragen – een schending van de kinderrechten, zegt ze daarover. 

Maar het is toch jeugdzorg? Als in: zorg verlenen aan onze kinderen wanneer ze dat nodig hebben? Als in: opvang regelen voor kinderen die zwaar te lijden hebben onder de vechtscheiding van hun ouders, psychiatrisch zorg voor kinderen die hun moeders iets aan dreigen te doen en crisisopvang voor kinderen die suïcidaal zijn? Maar met de steeds verder oplopende wachtlijsten kunnen heel veel van deze kinderen fluiten naar hulp als ze die toch echt nú nodig hebben. Te weinig hulpverleners betekent geen plek.

Oorzaak is dat de overheid in 2015 het lumineuze idee had om de jeugdzorg van de landelijke overheid over te plaatsen naar de gemeentes en daarbij meteen de geldkraan wat verder dicht te draaien en de bureaucratie wat verder op te schroeven. Waardoor er ook in deze tak van zorg soms net zoveel tijd wordt besteed aan tijdschrijven als aan zorg verlenen – gemeentes willen exact weten waar iedereen mee bezig is en vooral ook hoe lang, en daarbij verschillen de regels ook nog eens per gemeente. 

Een andere hulpverlener vertelt in Trouw hoe ze een gezin begeleidde met een meisje dat slapeloze nachten had als gevolg van hechtingsproblemen. Haar ouders konden daar niet mee omgaan en bij een therapeut zou ze pas een half jaar later terecht kunnen. Maar voor het zover was ging het mis. Het meisje begon extreem en agressief gedrag te vertonen, het gezin stortte in en in plaats van therapie moest het kind tijdelijk uit huis worden geplaatst.

Dat jeugdzorgers afgelopen maandag staakten betekent dat het water hun tot aan de lippen staat. Mogen we de overheid vragen nu níet weg te kijken en wél extra geld vrij te maken? Kinderen die al in de situatie zijn dat ze in aanmerking komen voor jeugdzorg zijn immers al geen bofkonten, en ze nog meer een kind van de rekening maken door dit onnodige administratieve circus, is wel heel erg zuur.