Franska.nl

Jeanine kampte met een knoeperd van een koopverslaving

‘Het was vooral kleding en cosmetica waar ik stuk op ging.’

 

 

‘Het saldo van mijn bankrekening was één grote bron van ongerustheid en het betalen van de rekeningen een kwestie van goochelen met uiterste betaaldata en overboekingen van de ene naar de andere betaalrekening. En toch verdiende ik hartstikke goed en zou er geen enkele reden moeten zijn tot bezorgdheid als mijn koopverslaving niet een kookpunt had bereikt.

 

Het was vooral kleding en cosmetica waar ik stuk op ging. Elke minuut dat ik even niets te doen had, bracht ik door in online shops. Even kijken wat de Cos aan nieuwe items heeft; nog een keer de broekencollectie van Filippa K doorspitten; The Outnet afstruinen op zoek naar hartstikke afgeprijsde maar nog steeds peperdure designeritems; Otrium voor de dit-kan-je-niet-laten-liggen koopjes en Arket omdat die collectie nu eenmaal steeds beter wordt.

 

Voor elke pakketbezorger had ik een app en de buren hadden inmiddels zo veel pakjes voor me in ontvangst genomen dat ze me lieten weten dat ze er schoon genoeg van hadden dat hun gang altijd vol lag met mijn rommel. Elke nieuwe aankoop zorgde voor een kick, maar waar ik jaren geleden nog een week of op zijn minst een paar dagen blij kon zijn met een nieuwe broek, duurde dat op het laatst niet langer dan vijf minuten meer. Het absolute dieptepunt werd bereikt toen het me tot twee keer toe overkwam dat ik een shirtje twee keer had besteld om het vervolgens weer net zo hard terug te sturen omdat het toch tegenviel. En dan waren er nog de stapels ongedragen items met het prijskaartje er nog aan, die ik toch echt eens op Vinted moest gaan zetten.

 

Het aantal keren dat ik me voornam dat een aankoop voorlopig echt de allerlaatste zou zijn, is absoluut niet te tellen. Het aantal keren dat ik mezelf suste met de gedachte dat alles gewoon weer retour kon worden gestuurd – wat ik dan toch niet deed – idem.

 

Dankzij een goede vriendin kwam ik uit de penarie. Dat was toen ik haar in vertrouwen nam over mijn verslaving en mijn almaar oplopende schulden. Ze stelde voor om een tijdje de regie over mijn administratie te voeren. Alle bankpasjes en creditcards leverde ik bij haar in. Elke week kwam ze langs om samen online betalingen te doen en een bedrag in cash bij me achter te laten voor mijn boodschappen en benzine. Elke denkbare app die me kon verleiden werd van mijn telefoon verwijderd en alle abonnementen op nieuwsbrieven opgezegd. Mijn vriendin hield niet alleen mijn bankrekeningen in de gaten, maar ook mijn creditcard- en Klarna-overzichten. Eén keer ging ik in de fout. Toen stond mijn vriendin diezelfde avond bij me op de stoep. Vanaf dat moment lukte het om niets meer te kopen. Eerst een hele week, wat al een prestatie was. Toen ik de smaak eenmaal te pakken had – en de angst om weer ‘terug te vallen’ me soms bij de keel greep – hield ik het steeds makkelijker vol.

 

Op de kop af een heel jaar kocht ik niets meer. In plaats daarvan ruimde ik mijn kast op, verkocht ik waar ik niet blij mee was en maakte ik steeds nieuwe combinaties met wat er overbleef – wat nog steeds hysterisch veel was. Of dit me zonder de steun van deze vriendin was gelukt, durf ik te betwijfelen. Dankzij haar ging ik een soort van cold turkey en dat bleek de enige manier om mijn leven weer op de rit te krijgen en mijn gevoel van zelfrespect weer op orde.’

 

De naam Jeanine is gefingeerd. De echte naam is bekend bij de redactie. Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.