Franska.nl

Iedereen is of gaat zo ongeveer weer aan het werk en kinderen naar school na een fijne of minder fijne zomer, maar met in elk geval veel zonnige dagen. Voor mij heeft deze overgang van augustus naar september dit jaar een dubbele betekenis. Ik word dinsdag namelijk vijfenzestig. Bam. Dat bedoel ik met die knal. Ik zeg het zelf maar vóór iedereen er iets van zegt of een mening over heeft. Vijfenzestig is namelijk een beladen leeftijd. Vroeger ging je officieel met pensioen, hoewel we nu nog een jaar of twee langer door moeten werken. Niet dat ik van plan was te stoppen hoor, maar het is wel een leeftijd om over na te denken. Om bij stil te staan, hoewel dat laatste vooral door anderen gedaan wordt want vijfenzestig heet ‘bejaard’. En als er iets is dat ik  me niet voel, dan is het dat wel.

Mijn 65e vervult me vooral met dankbaarheid. Dat ik het haal in goede gezondheid, dat ik goed in mijn vel zit, zulke ongelooflijk leuke dingen mag doen en dat ik heel veel dierbare vrienden en collega’s om me heen heb. Supertrots ben ik op mijn kinderen en kleinkinderen en ik geniet intens van hun nabijheid. ‘Age is just a number’ zeggen ze in het Engels en zo voel ik het ook. Ik weet dat mijn moeder (met wie ik veertig jaar scheelde) het vroeger regelmatig zei: ‘Ik voel me totaal niet mijn leeftijd…’ En dan dacht  ik regelmatig: maar je bent het wel. Dat begrip voor wat Mammie bedoelde realiseer ik me pas sinds ik zelf ouder word. Tegelijk met het gemis van haar wijsheden, aanwijzingen en onvoorwaardelijke liefde.

Het is vooral de buitenwereld die tegen dat getal 65 aankijkt, en misschien ook wel ondersteund door de blik op je minder strakke uiterlijk, maar geloof me, zelf voel je die jaren helemaal niet. Ja natuurlijk heb ik niet meer de energie van een vijfentwintigjarige, maar tegelijkertijd wel meer power om door te gaan als iets niet direct meezit, en een iets dikkere huid waardoor kritiek niet meteen blijft plakken. Dat zijn voordelen van ouder worden, vind je niet? Keuzes worden makkelijker, vrienden en familie belangrijker. Net als lachen, ontspannen, zinvol bezig zijn.

En ja, in beeld is het een zegen en onmisbaar om iemand als Vivienne (‘mijn’ Vief) naast me te hebben. Zij houdt me bij opnames nauwlettend in de gaten en komt met extra blush, een subtiel laagje lippenstift of een borstel aan als ik sporen van vermoeidheid dreig te vertonen.

Dus als er een ding belangrijk is bij ouder worden, dan is het je realiseren hoe belangrijk én essentieel mensen om je heen zijn. Familie, vrienden, buren, collega’s, iemand als Hanneke (mijn manager), zonder wie ik me geen raad zou weten, Franska, Vief en jij als lezer.

Daarom aan jullie allemaal van mij een verjaardagskus en een virtueel stukje taart en heel veel dank voor het er zíjn!

xx