Jannie en Mary
De melk is op. In ons gezin is dat redelijk dramatisch.
Mijn meisje begint haar dag met Chocopops (ik weet het, ik weet het…) en ik word pas echt wakker met een ferme latte macchiato. Het is 07:51 uur, dus tijd om naar Albert Heijn te rijden is er niet en bovendien ben ik dus nog in halfslaap zonder koffie. Ik schiet in mijn schoenen en ren naar Jos, oftewel De Vitaminebron, de groentewinkel bij ons om de hoek. De winkel is nog dicht, maar ik ken mijn pappenheimers en glip via de achterdeur naar binnen. Langs de lege sinaasappeldozen kom ik in de keuken waar Mary en Jannie al uitgebreid staan te koken. ‘Ha May-Britt, dat kan er maar een zijn die zo vroeg via de achterdeur binnenkomt.’ Ik loop door naar de zaak en roep dat ik vanmiddag kom betalen, dat pak melk dat ik nu uit de ijskast pluk. ‘Helemaal goed’, hoor ik van boven de pruttelende pannen. Als ik langs de toonbank loop, zie ik dat de dames de dagkalender alweer op de juiste dag en datum hebben gezet. Ik maak een klein kletsje maar moet dan echt door om mijn kind op tijd te voederen.
Als ik de achterdeur opendoe, zie ik er een A4’tje hangen met daarop in grote letters HEEFT AB ETEN GEHAD? Ab is mijn overbuurman van 95 bij wie deze groenteboer elke dag een warme maaltijd aflevert en die ze, zo getuige dit papiertje, absoluut nooit willen vergeten. Mary en Jannie en de rest van de familie, ik zal niet zeggen dat ik nooit meer ga verhuizen maar deze Vitaminebron vol liefde is wel een reden om hier nog heel lang te blijven wonen.
Door: May-Britt Mobach
