Misschien begin ik wel een pasticciotti-tentje
Annelies: Hier in Italië kun je heerlijk zoet ontbijten, maar als je eens ietsje, ietsje hè, minder zoet wilt, kies dan voor deze lekkere ovale mini-taartjes met banketbakkersroom.
Eigenlijk zat er maar één nadeel aan een vakantie in Italië, vond mijn vriend: dat zoete ontbijt. In elke bar – de leukste plek om in Italië te ontbijten – liggen de vitrines vol met cornetti en andere zoete broodjes, maar iets hartigs, iets met kaas, ham of salami, ho maar. En dan weten de meeste stadshotels tegenwoordig misschien wel dat ze hun internationale gasten heel blij maken met een wat uitgebreider ontbijtbuffet, zodra je wat verder het Italiaanse platteland in trekt, is het nog steeds een en al zoet wat je als ontbijt krijgt.
Dat werd dus afzien, dacht hij. Tot die keer dat we naar Puglia gingen. In de allereerste bed & breakfast waar we overnachtten, was het al raak. Pasticciotti. Heerlijke ovale mini-taartjes gevuld met een soort banketbakkersroom. Zoet, zeker, maar ook weer niet té, en kraakvers. Want elke ochtend gebakken door de vrouw des breakfasts herself. Mijn vriend was meteen verkocht (ikzelf ook trouwens). En ook de huisgemaakte chocoladeworst ging erin als koek.
Pasticciotti zijn een specialiteit van de Salento, het meest zuidelijke deel van Puglia. Vooral in de stad Lecce worden ze veel gegeten. Zo’n driehonderd jaar geleden zouden ze zijn ‘uitgevonden’, maar hoe het precies zit, is niet helemaal duidelijk. In een inventarislijst uit 1707 wordt het gereedschap genoemd waarmee ze worden bereid. Maar anderen zeggen dat de pasticciotto in 1745 bij toeval werd bedacht in Galatina, even ten zuiden van Lecce. Een bakker had te weinig deeg en room over om nog een extra taart te maken, en besloot het restant dan maar in een kleine bakvorm te doen en in de oven te zetten. Knoeiwerk, vond hij zelf: een pasticcio, en daarmee had het vermeende misbaksel meteen een naam. Toch gaf hij zijn gevulde ovaaltje mee aan zijn eerstvolgende klant, die het zo lekker vond dat hij er meteen meer van wilde…
Qua smaak lijkt de pasticciotto wel een beetje op de Portugese pastel de nata. Is het je trouwens al opgevallen dat de pastel de nata-tentjes oprukken in Nederland? Het wachten is nu op het eerste pasticciotto-zaakje hier.
Pasticciotti
Dit heb je nodig
Voor het deeg
- ½ vanillestokje
- 125 g fijne kristalsuiker
- 125 g reuzel (evt. te vervangen door boter)
- 1 eierdooier
- 250 g bloem
- 1 tl bakpoeder
- een snufje zout
Voor de room
- 40 g bloem
- 3 eierdooiers
- 125 g fijne kristalsuiker
- 400 ml melk
- 1/2 vanillestokje (of een beetje citroenrasp)
Extra
ovale bakvormpjes
Zo maak je het
Deeg
Snijd het vanillestokje in de lengte open en haal met een mesje het merg eruit. Meng in een kom de kristalsuiker met de reuzel of boter, en voeg daar achtereenvolgens de eierdooier, de bloem, het bakpoeder, de helft van het vanillemerg en zout aan toe. Kneed goed en vorm het deeg tot een bal. Dek de kom af met plasticfolie en zet minstens een uur in de ijskast.
Room
Zeef voor de crema pasticcera (banketbakkersroom) de bloem. Meng de eierdooiers met de suiker, en voeg er daarna de gezeefde bloem en wat melk aan toe.
Verwarm de rest van de melk met de andere helft van het vanillemerg op een laag vuur tot het tegen de kook aan zit, en voeg dan het bloemmengsel onder regelmatig roeren toe. Haal het, zodra het begint te koken, van het vuur en giet het over in een glazen kom om het te laten afkoelen. Roer het zo nu en dan om, om velvorming te voorkomen. Dek af met plasticfolie en zet in de ijskast.
Bestuif het werkblad met bloem, legt het deeg erop en maak er een dikke rol met een diameter van 5 à 6 centimeter van. Snijd de rol in plakken en druk elke plak met de handpalm plat tot een dikte van ongeveer 1 à 2 centimeter.
Vul elk vormpje met een plak deeg en laat het deeg een stukje over de rand hangen. Vul het bakje met wat van de banketbakkersroom, en dek af met een (dunner) laagje deeg. Zet de bakjes ongeveer een uur in de ijskast.
Verwarm de oven voor op 220 °C. Bestrijk elke pasticciotto met wat losgeklopt ei en bak tien minuten in de oven. Serveer lauw.
Buon Appetito
Annelies Kooijman is freelance tekst- en eindredacteur en blogt op haar eigen website Parliamo italiano. Ze is helemaal gek op Italië sinds ze op haar achttiende een half jaartje in Florence woonde, voordat ze Italiaans ging studeren. Het eerste wat ze er altijd bestelt is spaghetti cacio e pepe.
Portretfoto: Lex van den Bosch
