Isabelles man ontkende nooit het bestaan van deze vrouw
‘Maar hij ontkende mij. Dat deden ze allebei.. ‘
‘Mijn man heeft nooit ontkent dat zij een rol speelt. Omdat het niets voorstelt, volgens hem. Ondertussen wurmt ze zich al een jaar of vijf – als het niet langer is – in zijn leven, in ons leven. Ik ken haar nog van vroeger op school. Het mooiste meisje van de klas dat in dit geval niet het aardigste meisje was. Mijn man en ik zijn na de middelbare school vertrokken uit het dorp waar we opgroeiden. Zij bleef. Ongeveer tegelijkertijd dat wij een er een huisje kochten om af en toe de stad even te kunnen ontvluchten, werd zij gedumpt door haar man. En zette zij haar klauwen in die van mij.
Ik heb nooit geloofd dat het onschuldig was, want dat is zij ook niet. Alleen had het op een gegeven moment geen zin meer om erover te beginnen, omdat mijn man en ik er altijd gierende mot over kregen. Ik besloot af te wachten totdat hij weer een keer alleen naar ons ‘huisje buiten’ zou gaan. Hij had er geen seconde rekening mee gehouden dat ik hem achterna zou komen.
Toen ik binnenkwam zaten ze gezellig samen met een biertje. Zij schrok erger dan hij. Ik zei dat het goed was dat ik haar een keer trof. En ik vroeg haar of ze het normaal vond dat ze hier met mijn man aan een biertje zat. Ze zei dat ik dat met mijn man moest bespreken, maar dat vond ik niet. Zij zat hier immers met mijn man in mijn huis, dus dat gaf mij recht van spreken. En nu we het er toch over hadden: ze moest het mij nooit meer flikken om haar spullen te laten slingeren in mijn huis – ‘als een hond die zijn territorium afbakent door tegen een boom aan te pissen’ – en ook niet in de auto die mijn man en ik samen gebruiken. ‘En nu opgelazerd uit mijn huis en laat ik je hier – of in mijn auto – nooit meer betrappen.’
De hele tijd dat ik aan het woord was geweest, had mijn man met open mond naar me zitten te kijken en toen zij was afgedropen zei hij dat ik hem verrast had. Of dat me deugd deed? Nee, dat deed het niet. Toen ik hem daar zo zag zitten vond ik hem opeens een enorme oetlul. Een oetlul die blijkbaar twee vrouwen jarenlang zo gek kreeg dat ze hem faciliteerden wanneer het hem maar uitkwam. En dat reken ik mezelf ook aan.’
Isabelles naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
