Is een bikinifoto onprofessioneel?

 

Stel: je post iets ‘openbaar’ en een ander gebruikt die post dan tegen jou. Mag dat?

 

Het gebeurde Emily Clow uit Texas nadat ze gesolliciteerd had op een functie bij een marketingbedrijf. Het bedrijf liet haar weten met de sollicitatieprocedure verder te willen en raadde haar aan hen te gaan volgen op Instagram.

 

Emily deed dat natuurlijk meteen en zag tot haar stomme verbazing toen een foto van zichzelf terug. Het betrof een bikinifoto, die het bedrijf van haar account had geplukt om andere sollicitanten te waarschuwen voor dergelijk ‘onprofessioneel gedrag’.

 

Vind ik wel een dingetje, hoor.

 

Het bedrijf wilde hiermee aangeven hoe je jezelf vooral níet zou moeten presenteren als je iets in de marketing business wilt gaan betekenen. En inderdaad: als je bij een dergelijk bedrijf gaat solliciteren, dan mag je aannemen dat je weet hoe je jezelf (of een ander) op de allerbeste manier weergeeft. Toch? Ze solliciteerde tenslotte voor een marketeerfunctie, dus ze had moeten weten dat je geen foto’s van jezelf of een klant (openbaar) post als het bikinibovenstukje op die betreffende foto niet zit waar het zou moeten zitten.

 

Want laten we wel wezen: ze heeft het zelf over een bikinifoto, maar mij valt vooral op dat het bovenstuk van haar zwemkleding niet helemaal goed over haar eigen bovenstukjes past.

 

Toch is het haar goed recht om haar bikini te dragen zoals zij dat wil. Maar als marketingmedewerker zou je ook moeten weten hoe je over zou kúnnen komen op de buitenwereld. Marketeer je voor de Playboy, dan kan dit dus een heel leuk plaatje zijn, maar zoek je een baan in een andere sector, dan zou je hier je vraagtekens bij kunnen zetten.

 

Zelfs als níet-marketing-specialist moet je tegenwoordig nadenken over de manier waarop je overkomt. Ik moet als schrijver voor het ene blad zakelijker (of juist met meer humor) schrijven dan voor het andere blad. Je maakt dus van tevoren een inschatting van het doel dat bereikt moet worden, daarna van het publiek dat je moet aanspreken en dan van de manier waarop je de boodschap gaat presenteren die je over moet brengen.

 

En ook ik zit er weleens naast, hoor. Ik schat het publiek ook weleens verkeerd in. Maar ik zou nooit zo dom zijn om een bikinifoto mee te sturen bij een sollicitatieprocedure. Jij wel? En dat is natuurlijk wel een beetje wat je doet wanneer je je hele hebben en houwen openbaar deelt met iedereen op social media.

 

 

 
 
 
 
 
Dit bericht bekijken op Instagram
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

gotta cool off somehow

Een bericht gedeeld door emily clow (@clowd_nine) op

 

Nou ziet haar bikinifoto er nog altijd 10x beter uit dan de mijne, maar als je in de marketingsector gaat solliciteren zou je beter moeten weten, denk ik.

 

En toch… Ik vind dat het bedrijf dat haar op deze manier te kakken heeft gezet het ook niet goed heeft begrepen. Als iemand solliciteert en je vindt de sollicitant niet geschikt, dan wijs je hem of haar af. Punt! Het dient geen enkel doel om zo iemand iets te willen leren via Instagram. Zeker niet als daar niet om wordt gevraagd.

 

En het dient al helemáál geen doel als je jezelf (of je eigen bedrijf) daarmee voor schut zet over de hele wereld. Want dat is wat er nu gebeurt.

 

Of… Toch? Ze zeggen weleens: slechte reclame is óók reclame. Maar inmiddels is de site van het bedrijf dus offline en het Instagram-account privé geworden. Ik denk dus dat het aan alle kanten zijn doel voorbij is geschoten. En dat is pijnlijk voor iedereen.

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke