Franska.nl

Is dit mijn man?

 

‘Zonder zich te bedenken heeft hij het achtergebleven meisje in haar kraag gegrepen en klemgezet tegen de winkeldeur.’

 

Ze roept ons binnen, de mevrouw van de wijnwinkel in ons oude buurtje, waar we even terug zijn vandaag. ‘Leuk om jullie weer eens te zien.’ Waarop ze zich meteen richting toonbank begeeft waar de pot met hondenkoekjes achter staat. ‘Voor Jip’, zegt ze, die alvast keurig gaat zitten.

 

Hoewel het razendsnel gebeurt weten onze mevrouw en haar collega meteen hoe laat het is: zes meisjes die tegelijk de winkel binnenstormen en precies weten waar ze moeten zijn voor de wodka, die ze sneller dan het geluid met zoveel mogelijk flessen tegelijk uit het schap rauzen om daarna, nog sneller dan ze binnengestormd zijn, op de vlucht te slaan. Behalve één meisje, dat blijft achter; net niet snel genoeg.

 

Onder een ‘nu moet het verdomme maar eens afgelopen zijn met die winkeldiefstal’ zetten onze mevrouw en haar collega pijlsnel de achtervolging in. Binnen zie ik mijn man een kraag grijpen. Is dit echt mijn man? Zonder zich te bedenken heeft hij het achtergebleven meisje bij de kraag gevat en klemgezet tegen de winkeldeur. Zijn heup tegen haar rug zodat zijn kruis beschermd is – zo zal hij later verklaren. Ze vecht als een tijger om los te komen, onderwijl onafgebroken dreigend en vloekend. Ik dacht dat ik wel wat gewend was, maar zoveel verbaal geweld en zulk taalgebruik, daar krijg ik het zelfs warm van. Net als hond Jip die het op een snerpend hoog blaffen zet als om het meisje te waarschuwen dat ze klaar is om haar baasje te verdedigen. Maar baasje blijft ijzig kalm en onvermurwbaar.

 

Waar is de politie als je die nodig hebt? Een half uur duurt het voordat die eindelijk arriveert. Een eindeloos half uur waarin het buiten voor de winkel drukker is geworden dan in de Kalverstraat op zaterdagmiddag. Eerst een patrouillewagen, dan een tweede en dan een motoragent. Verderop in de stad, op de markt, was een steekpartij, begrijpen we later. En daar waren hulptroepen blijkbaar dringender nodig dan hier bij ons. Dolblij bij het zien van een stel handboeien laat mijn man het meisje los. Voorzichtig en bedachtzaam. Dan wordt ze in de boeien geslagen en is de voorstelling over. Bekenden van de politie, deze meisjesbende, horen we later, als de camerabeelden bekeken zijn en het rapport opgemaakt. We geloven het meteen. Zo razendsnel en geraffineerd als dit stel te werk ging, daar is wel wat oefening voor nodig.

 

Een paar dagen later worden we gebeld door onze mevrouw van de wijnwinkel. Ze wil langskomen om een flesje langs te brengen. Voor mijn man, de held die geen moment aarzelde en een winkeldievegge in haar kraag vatte toen hij zijn kans schoon zag. Wat zou ik dat half uur daar in die wijnwinkel graag nog eens terugzien. Lekker op mijn gemak beeld voor beeld genieten van mijn eigen held. Alleen worden die camerabeelden niet vrijgegeven.