Franska.nl

Ik zit met een dilemma

Zou je me misschien even willen helpen? Kom er namelijk echt niet meer uit. Eigen schuld, heb me zelf in de nesten gewerkt, maar toch…

Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Ergens toen ik net in de dertig was, schoot me deze uitdrukking waarschijnlijk ineens weer te binnen. Tot dan toe kocht ik rustig een knalroze jas, fluorescerende truien, metallic turquoise schoenen, roze met blauwe cowboylaarzen, appelgroene vesten, sjaals en sokken en een rode of fuchsiaroze tas. Van de ene op de andere dag was het afgelopen met de pret. Hoezo moest het allemaal zo nodig fel van kleur zijn? Ik ging voor beschaafd. Vond ik misschien ook beter bij het imago van een hoofdredacteur passen, wie zal het zeggen?

In mijn beleving hoort sindsdien ook een tas bruin of zwart te zijn. Anders is het nep, lijkt het niet op echt leer. Vette onzin natuurlijk. Alsof dat bruin en zwart de echte kleur is. Maar waarom dat voorzichtige eigenlijk? Viel me laatst ineens op, toen ik op de foto ging met kleding in andere tinten dan zwart. Had ik zelfs toen toch weer een zwarte tas in m’n handen. Je kunt ook te ver gaan natuurlijk in ‘gedekte tinten’. Zonde van alle kleur die er bestaat. Tegelijkertijd ben ik ook niet helemaal van het soort dat op bijvoorbeeld een Iris Apfel zou willen lijken. Maar een soort middenweg moet toch te doen zijn?

Dus ging ik om te beginnen eens op tassenjacht. En het mocht deze keer dus vooral niet bruin of zwart zijn. Ik heb er gewoon meteen drie besteld, omdat ik niet eens kon kiezen tussen al het leuks dat ik online zag. Nu nog de definitieve keuze. Wat vind jij? Welke zal ik doen. Mooi zakelijk en sportief, vrolijk en klassiek of luxe en chic? Ik laat ze even zien.

Niet gigantisch spannend, donkerblauw in plaats van zwart, maar voor mij al best een heel grote stap. Én met een crèmekleurig accent. Tikje sportief, maar ook zakelijk van uitstraling en praktisch, want er kan lekker veel in. Bij een sportieve outfit, jeans en marine-sweater bijvoorbeeld, kun je er zo mee op een bootje. Je merkt het al, eigenlijk ben ik meteen verknocht aan deze Michael Kors-tas. En dat het leer niet glad is, maar zo’n beetje met een structuurtje, vind ik ook erg mooi. 

Maar ja, ontzettend spannend en anders is m’n eerste keuze misschien niet, dus ik dacht, laat ik toch eens iets gewaagder te werk gaan en ik koos dus ook voor deze gele. De zon schijnt de hele dag als je zoiets naast je hebt staan of aan je arm hebt hangen. En dan in een prachtig klassiek model zoals ik er altijd al eentje wilde hebben. Klassiek en vrolijk tegelijk, het bestaat dus. En van het superleuke Hollandse merk Smaak Amsterdam. Telt ook mee vind ik. Ik vind hem echt hartstikke leuk. En voel me er gewoon een jaartje of tig jonger mee. Voelde me dankzij m’n tas ook helemaal thuis bij het hippe Coffee-Concepts op de Valschermkade. Je wilt er tenslotte ook wel een beetje bij horen. Dat een tas dat voor je kan doen…

En toen zag ik dus ook nog deze. Sjiekt je hele outfit op. Ik voelde me ineens een ‘mevrouw’ toen ik deze tas om m’n arm hing. Tassen maken de man, dacht ik toen ik mezelf met dit exemplaar in de spiegel zag. Prachtige kleur die overal bij staat, ik bleek zelfs een vest in die kleur te hebben, supermooie croco-achtige structuur, subtiele glans erover, gouden embleem erop. M’n oma zou trots op me zijn geweest. Ik had zo vast wel met haar mee gemogen naar een luxe lunchroom in Den Haag. Jammer dat ze er niet meer is. Maar serieus, deze wil ik ook niet meer kwijt.