‘Ik zie alleen maar liefde’
Als de zoon van Maartje met de liefde van zijn leven trouwt is het een stralende dag, maar helaas is niet iedereen even blij voor het bruidspaar.
‘Het is heel vroeg in de ochtend en nog donker buiten. Ik hoor de regelmatige ademhaling van mijn man, stap zachtjes mijn bed uit en loop naar beneden. Terwijl ik wacht tot het water kookt pak ik mijn telefoon en zie dat ik een heleboel appjes heb gekregen. Tientallen felicitaties zie ik oplichten van vrienden van onze zoon Noah. Er zitten allemaal vrolijke foto’s bij de berichten waarop ik een stralende Noah zie staan naast de liefde van zijn leven. Het was een prachtige dag voor mijn zoon en zijn aanstaande man om samen met hun dochter en hun vrienden en familie de liefde te vieren. Maar helaas was niet iedereen er even blij om.
Toen Noah op zijn zestiende uit de kast kwam waren mijn man en ik helemaal niet verbaasd. Zijn voorkeur voor mannen was voor ons totaal geen issue. Sterker nog, we waren blij dat hij eindelijk hardop durfde te zeggen wat wij al jaren aanvoelden. Dus toen hij op een avond zei dat hij ons iets wilde vertellen, wisten wij eigenlijk al genoeg. Ieder vriendje dat hij daarna meenam ontvingen wij met open armen, net zoals we dat bij zijn zussen deden. De een vonden we wat leuker dan de ander, maar dat kan ook niet anders.
Helaas liep zijn eerste serieuze relatie na een paar jaar op de klippen. Noah wilde graag kinderen, maar dat paste niet in het toekomstplaatje van zijn toenmalige vriend. Maar toen Noah voor het eerst met Thomas bij ons thuiskwam wist ik zeker dat hij de man was die Noah gelukkig zou maken. Voor Thomas was het zijn eerste serieuze relatie met een man en dat bracht nogal wat obstakels met zich mee. De ouders van Thomas hadden er heel veel moeite mee dat hun zoon zijn leven niet met een vrouw wilde delen en serieuze gevoelens voor een andere man had. Iets wat ik me best wel kon voorstellen, alleen lieten ze dat duidelijk aan Thomas en Noah merken.
Noah vertelde me weleens dat zijn schoonouders stilletjes hoopten dat zijn relatie met hun zoon een bevlieging zou zijn. Een soort uitgestelde puberteit om hen een beetje dwars te zitten, noemden ze het zelfs. Ik vond dat buitengewoon pijnlijk om te horen en hoopte dat deze ouders zich er wel bij neer zouden leggen toen Thomas en Noah gingen samenwonen. Maar ook toen lieten zijn ouders duidelijk merken dat ze hoopten dat deze relatie zou eindigen.
Inmiddels zijn ze al acht jaar samen en hebben ze zelfs een dochtertje waar iedereen echt gek op is. Zelfs de ouders van Thomas hebben dit meisje in hun hart gesloten en zien haar gelukkig ook echt als hun kleinkind. Maar toch. Ik hoopte zo dat ze door de komst van dit meisje ook eindelijk de relatie van hun zoon met onze zoon zouden accepteren.
Gisteren was hun grote dag en ik kon alleen maar blij zijn dat Noah en Thomas elkaar gevonden hadden. Geen haar op mijn hoofd die twijfelt of ze elkaar gelukkig maken. Vol trots zag ik ze voor de ambtenaar van de burgerlijke stand zitten, maar toen ik naar de ouders van Thomas keek zag ik iets heel anders. Gedurende de hele trouwceremonie keek zijn vader nors en met zijn armen over elkaar naar zijn schoenen en ook bij zijn moeder kon er geen lachje af. Zelfs niet toen er door de getuigen die de jongens al jaren kennen een paar grappige anekdotes werden verteld.
Maar toen ik nog een keer goed naar mijn zoon en zijn man keek wist ik het zeker. Het is goed zo, ze zijn voor elkaar gemaakt. Wat de ouders van Thomas er ook van mogen vinden. Ik zie alleen maar liefde tussen die twee en dat moet toch genoeg zijn?’
