‘Ik voel me verstoten en ingeruild door mijn twee beste vriendinnen.’
José (61): ‘Toen mijn kinderen naar de basisschool gingen heb ik Margriet leren kennen. Ze is nog steeds een van mijn beste vriendinnen.
Onze kinderen zaten acht jaar lang bij elkaar in de klas en kwamen bijna dagelijks bij elkaar over de vloer. Toen onze kinderen naar de middelbare school gingen werd het contact iets minder, maar we zijn elkaar altijd blijven zien. Inmiddels tennissen en bridgen we samen, wandelen we regelmatig op het strand, houden we etentjes met onze partners erbij en gaan we eens per jaar een paar dagen op fietsvakantie. Margriet weet bijna alles van me en ik van haar. Ja, we zijn echt heel goede vriendinnen.’
‘Een tijdje geleden hadden Margriet en ik, samen met een groep vrouwen, een schilderworkshop. Een persoon uit de groep zegde af. Els, een andere goede vriendin van me, mocht invallen. Met z’n drieën – Els, Margriet en ik – gingen we na afloop van de workshop nog een glas wijn drinken. Margriet en Els kenden elkaar al van verjaardagen van vroeger. Het zijn twee totaal verschillende types maar ze kunnen het goed met elkaar vinden. Die avond praatten we vooral over Margriet en Els. Ik voelde me een beetje gepasseerd. Omdat ik me niet zo lekker voelde ging ik eerder naar huis. Natuurlijk vond ik het niet erg dat Margriet en Els samen nog bleven zitten.’
‘Maar sinds die avond lijken ze elkaar echt gevonden te hebben, mijn twee vriendinnen. Ze waren een maand na de schilderworkshop samen naar de film gegaan en een dagje uit met de trein naar Enkhuizen. Toen ik voorzichtig tegen Margriet zei dat ik ook wel mee naar de film had gewild, zei ze kattig dat die film toch niks voor mij was. Binnenkort gaan Els en haar man bij Margriet thuis eten.’
‘Nu ga ik de vriendschap tussen Margriet en Els natuurlijk niet verbieden, maar ik voel me er toch verdrietig en boos over. Stom he?! Ik kan er niks aan doen. Ben ik te jaloers? Volgens mijn man moet ik me niet zo aanstellen. Ik zie Margriet en Els toch nog steeds allebei los van elkaar? En er is toch niks aan mijn vriendschap met de twee vrouwen veranderd? Nee, dat is helemaal waar. Maar toch voel ik me er niet prettig bij. Wanneer ik ga lunchen met Els praat ze honderduit over Margriet en andersom. En als ik hoor dat Margriet bij Els op de koffie is geweest ben ik ontzettend jaloers dat ik daar niet voor ben uitgenodigd. Het zijn nog steeds twee goede vriendinnen maar ik heb spijt dat ik ze aan elkaar heb ‘gekoppeld’. Spijt dat ik Els destijds heb meegevraagd naar de schilderworkshop. Ja, ik voel me verstoten en ingeruild door mijn eigen vriendinnen.’
