Ik verheug me zo op de bouwvak
Voor het eerst in m’n leven. Nog nooit zo’n zin in gehad. Komt allemaal hierdoor.
Weet je wat je moet doen? Een leuke oude boerderij kopen. Wij vonden er eentje die al een paar jaar leegstond, tot wij er langs kwamen. Meteen verliefd. Waarschijnlijk zag elke woningzoekende dat er veel te veel werk aan zat. Hadden wij geen last van. Kwestie van door een roze bril kijken. Hier en daar een scheur of een ander gebrek, half overgroeid met klimop, deuren die uit de sponningen hangen? Romantisch gewoon.
‘Nee, we gaan er niks aan doen, we vielen er niet voor niets op zoals het nu is’, zeiden we tegen elkaar. Weekje later opperde ik heel voorzichtig: ‘Misschien wel die donkere plafonds en balken wit verven?’ Oké, dat kon net, maar verder bleef het zoals het was. Met dank aan m’n moeder, die altijd zei: ‘Een huis is er voor jou, jij bent er niet voor het huis.’ Maar ja… als het begint te lekken en je rond loopt te rennen met emmertjes…
Nachtmerries werden het, van overstromingen en in elkaar stortende daken. Ik zag mezelf in enge dromen al onder een dikke balk liggen. Niet helemaal onrealistisch natuurlijk zo’n droom, dus het enige dat erop zat was dingen laten doen voor heul veel geld, waar je nooit iets gezelligs van terugziet. Niks veranda, bijkeuken, nieuwe badkamer, tuinhuisje of allerlei andere leuke verbouw-verzinsels waar je van kunt dagdromen. Nee, een ‘gezond’ dak.
Met als gevolg dat we nu al twee maanden werkmannen om ons heen hebben. Ons regelmatig gast in eigen huis voelen. Begon nog voorzichtig met drie mannen, intussen lijken ze zich te vermenigvuldigen. En hoe meer mannen, hoe meer rotte balken en versleten dakbeschot er blijkbaar ontdekt wordt.
‘Fijn dat het zulk mooi weer is,’ zegt een vriendin om me een beetje op te beuren, ‘dan kunnen ze lekker doorwerken.’ Dat de mannen met zulk mooi weer met een tropenrooster werken en dus om half zes aan het slopen, boren, zagen en timmeren slaan is natuurlijk de andere kant van die zonnige medaille.
Het begon dus met dromen van een ingestort huis, intussen droom ik dat er een man of tachtig door het huis marcheert. Beitels, koevoeten, kettingzagen en giga steenboren in de aanslag. Voorlopig ben ik dus nog niet uitge-nachtmerried.
En trouwens, geen kwaad woord over die mannen, ze zijn stuk voor stuk heel deskundig, aardig, gezellig en ook nog grappig en behulpzaam. Maar jongens, wat verheug ik me op de bouwvak. Nog nooit zoveel zin in gehad.
Een oude boerderij kopen… als ik een tip mag geven… gewoon doen. Je geniet wat af. Echt.
Liefs van Franska
Door: Franska
