Ik heb last van clochardneigingen
Intussen heb ik alle vuilniszakken die het huis rijk is tot op de millimeter nageplozen. Niet dat dat nou m’n nieuwe hobby is…
…maar het moest even. En het erge is nog wel dat ik er geen klap mee opgeschoten ben. Ook niet met het tot op de laatste stofkorrel en kattenhaar uitpluizen van de stofzuiger-opvang. Of met het op m’n buik liggen met een zaklantaarn in de ene en een uitschuifbare plumeau in de andere hand, om onder alle kasten te inspecteren.
Allemaal tevergeefs
Ik ben een ring met herinneringen kwijt. Hij moet in huis zijn, kan niet anders. Wij komen al sinds 29 februari 2020 nergens meer. Die dag besloten wij dat we in verband met kwetsbare gezondheid maar beter even afstand konden houden. Wij hebben niet gewacht tot Rutte & collega’s met maatregelen en dringende adviezen kwamen. Anderhalve meter is ook niet waar wij voor gekozen hebben. Wij doen aan vier meter. Minstens. Geen winkel gezien. Nergens geweest.
Oké, een paar keer ziekenhuis voor controles dan. Maar dan met handschoenen aan. Dus daar kan ik m’n ring niet verloren hebben. Hij moet gewoon ergens in huis zijn. M’n moeder zei altijd: ‘Wat het huis heeft kwijtgemaakt, geeft het huis ook weer terug.’ Een vriendin adviseerde me de heilige Antonius aan te roepen. Kaarsje aansteken en dan: ‘Heilige Antonius m’n beste vrind, help me dat ik m’n ring weer vind.’ Had ik nog nooit gedaan, maar alles voor de goede zaak natuurlijk.
M’n man legde later uit dat je het niet een keer moet zeggen, maar steeds moet herhalen. Dus daar ging ik. Tot ie zei: ‘Maar dan in gedachten hè, hoeft niet hardop.’ Begon blijkbaar te vervelen ;-) Het laat me niet los. Als ik wakker word is m’n ring het eerste waar ik aan denk. Voorlopig lijkt die corona-situatie nog wel even door te gaan, heb ik in elk geval genoeg tijd om te zoeken. Man krijgt er al een sik van, maar probeert er het beste van te maken, dus suggereerde hij: ‘Je hebt toch wel de goede Antonius aangeroepen hè? Die van Padua?’ En toen kwam ie ineens met dit nummer op de proppen:
Toch weer even gelachen
Vandaag dus precies een jaar lockdown hier bij ons. Nou jaaa… eigenlijk gisteren. Maar dat was ook niet de negenentwintigste. Kunnen we het niet eens vieren. Hoe doen mensen die op 29 februari geboren zijn dat? Een dag ervoor of een dag erna? Nou, ik vier dat jaar vrijwillige opsluiting gewoon vandaag. Met een glaasje bubbels en iets lekkers erbij, als ik u niet ontrief. Maar eerst nog een dagje zoeken. Misschien helpt het als ik hem nog een keer extra online aanroep: Heilige Antonius m’n beste vrind… zorg dat ik m’n ring terugvind. Kaarsje erbij:
Ik wens je een mooie week. We maken er gewoon het allerbeste van. Zit niks anders op toch?
Liefs,
Franska
PS. Heb jij goede ervaringen met de heilige Antonius?
Door: Franska
