Franska.nl

Ik had haar zo hoog zitten, Sigrid Kaag!

Maar nu vind ik het toch echt tijd voor een brief aan haar.

 

Beste Sigrid,

 

Hoog had ik je zitten. Heel hoog. Want voor mij werd je gedurende je ministerschap en later als lijsttrekker de personificatie van de politicus die niet als zodanig acteerde. Waarmee ik bedoel dat ik je nooit kon betrappen op slinkse maniertjes en achterbakse trucjes, maar ik altijd een beschaafde, integere en waarachtige politicus in je zag. Tijdens de verkiezingsdebatten steeg je wat dat betreft alleen maar meer in mijn achting. Niet met modder gooien maar met argumenten komen en altijd bij je partijstandpunt blijven dat belooft iedereen vrij te laten zonder iemand te laten vallen. Ik heb heel wat gewikt en gewogen voor de laatste verkiezingen, maar hoe ik het Haagse toneel ook bekeek, jij bleef voor mij de onbetwiste sterspeler aan wie ik uiteindelijk mijn kostbare stem gaf.

 

Je vreugdedansje op tafel na jullie overwinning vond ik cute en zelf als had je dat gekopieerd uit de serie Borgen, dan nog kon ik er alleen maar welgemeend om glimlachen. Mijn glimlach werd breder tijdens het debat der debatten waarin collega Mark van zijn sokkel dreigde te vallen vanwege de gaten in zijn geheugen. Je leek heel stellig namelijk, toen je je hardop voor het hele land afvroeg of je wel met hem verder kon na zoveel leugens. Zie je wel, dacht ik nog. Op Sigrid kunnen we bouwen en op haar morele kompas kunnen we varen.

 

Maar al sneller dan ik kon geloven had je de deur voor vriend Mark alweer op een kier gezet. Daar had je je redenen voor en met een beetje goede wil kan ik daar nog wel inkomen. Al was het wel vanaf dat moment dat mijn keuze voor jou een heel klein beetje aan me begon te knagen. Hoeveel erger werd dat knagen toen uit geheime notulen van de ministerraad bleek dat het Kabinet de Tweede Kamer niet volledig had geïnformeerd en dat er werd geklaagd over kritische Kamerleden als Omtzigt. Zelfs als je je echt niet kon herinneren of dit ook jou aan te rekenen was omdat je er toen bij zat beste Sigrid, of niet omdat je toen in Niger zat! Dat jij of all people ook opeens gaten in je geheugen had, dat trof me wel heel erg onaangenaam.

 

Nog maar amper bekomen van die uitglijder, kwam er van de week weer iets voorbij waardoor ik mijn keuze voor jou in twijfel moet trekken. Het gaat over die documentaire bij de VPRO en dat je persmensen zich fors met de inhoud daarvan hebben lopen bemoeien – wat de VPRO liet gebeuren. Natuurlijk zitten jouw p.r.-mensen als een bok op de haverkist als het erom gaat hoe hun leider uit de verf gaat komen in een documentaire die primetime voorafgaand aan de verkiezingen wordt uitgezonden!

 

Maar Sigrid! Denk je nou echt dat ik kan geloven dat dit helemaal buiten jou om ging, zoals je nu beweert? Dat verzoeken om fragmenten te schrappen of aan te passen niet door of namens jouzelf werden gedaan? En dat je er pas achteraf mee geconfronteerd werd dat je zonder gordel op de achterbank van je dienstauto te zien bent? Dat kan er bij mij maar heel moeilijk in allemaal. En dat je die gemiste autogordel hebt glad willen strijken door meteen een donatie aan Veilig Verkeer Nederland te doen, vind ik ook al merkwaardig. Als je je gordel wel had omgehad en een sigaar had zitten roken, had je dan een donatie aan KWF gedaan?

 

Sorry Sigrid. Dat je iedereen vrij laat, alla. Maar dat je niemand laat vallen moet ik toch betwisten, want voor mij persoonlijk voelt dat wel een beetje zo.