Ik ga emigreren
Val dus maar meteen met de deur in huis zo op de maandagmorgen. Maar dan is het hoge woord er ook maar uit. Ik heb trouwens nog wat andere hoge woorden.
Af en toe overvalt het me ineens. Heb ik er zo schoon genoeg van. Waarom worden we toch zo betutteld? Waarom praat iedereen ons een schuldgevoel aan? Alsof we daar al niet een overdosis van mee hebben gekregen omdat we vrouw zijn. Nou ja, er zijn natuurlijk gelukkige exemplaren onder ons vrouwen, maar ik zou de vrouwen niet de kost willen geven die met ik-weet-niet-wat-voor schuldgevoelens lopen te tobben over van alles en nog wat, waar ze nota bene zelf niet eens schuldig aan zijn.
Mag het alsjeblieft weer leuk worden?
Kan iedereen even ophouden met al het gezanik en gezeur? Als je iets een keer verteld heb, weet ik het wel. Hoef je me echt niet achtentachtig keer per dag mee lastig te vallen. Ik wil geen les. Les genoeg gehad. Ben namelijk geen twaalf meer. Toen was het ge-betuttel trouwens nog overzichtelijk. Te veel snoep en zonder jas naar buiten was niet goed voor je. En voor het oversteken links, rechts en nog een keer links kijken. Niet met vreemde mannen meegaan en geen snoepjes aannemen van vreemde mensen. Zoiets. En op tijd naar bed. Dat was het wel zo ongeveer. O ja: bord leegeten. Hadden ze me beter niet kunnen leren, want dat leer ik nooit meer af.
Tegenwoordig krijg ik ongewenst les van de hele wereld en z’n ouwe moer. Ik mag niet dit, ik mag niet dat, ik moet dit en ik moet dat.
Niet te veel suiker
Niet te veel zout
Niet te veel vet en als dan toch, dan alleen goede vetten
Geen junkfood
Niet te veel wijn, dry january zelfs
Niet te veel eten
Van alles de helft eten
Geen eten weggooien (wat doe ik dan met die andere helft?)
Niet te veel vlees, liever helemaal geen vlees
Niet vliegen
Niet autorijden
Geen Zwarte Piet
Wel halloween (want afgehakte hoofden, armen en skeletten mogen wel)
Geen barbecue of open haard
Niet bouwen of boeren
Geen wattenstaafjes of plastic rietjes
Geen goed woord over Trump, ook al vertelt ie dat er een enge boef is gepakt. Goede woorden mogen alleen over Obama.
Vegan kerst, wat zeg ik, vegan leven
Bewegen, want zitten is het nieuwe roken
Zaden, pitten, spelt, kikkererwten, granaatappelpitten over m’n eten, hummus, koolhydraatarme friet, noem maar op. Mag ik bedanken? Bedankt. Bij deze.
Vegan schoenen
Duurzame chocolade, niks zomaar chocola
Duurzaam, alles duurzaam vooral (daarom is dit ook een duurzaam stukje)
Zonnepanelen, ook al weten we nog niet eens hoe die oude ooit weggewerkt moeten worden, als ze aan vervanging toe zijn
Elektrisch koken, weg met je fornuis
Goed doel laten sponsoren voor m’n verjaardag, niks cadeautjes voor mezelf
Over 1200 drempels en om 85 rotondes als ik ergens naartoe ga
En zo kan ik nog wel even doorgaan
Ik zal je er niet verder mee lastig vallen, je vult het volgens mij met gemak zelf verder aan. Maar je zou er toch horen-toren-dol van worden? Gelukkig laat ik me niet op m’n kop zitten door mensen die de boel hardnekkig proberen te ont-leuken. Ik leuk het zelf wel weer op. Doorgaan met ademhalen, zei m’n moeder altijd.
Doei met het ge-bemoei
Mij praten ze niet in een dip, ik doe gewoon leuke dingen.
Extra veel wilde krokusjes in de tuin gestopt. Voorpret. En straks feest.
Lekker een zeehondenvaartocht gemaakt vanuit Yerseke gisteren, met een verrukkelijke maaltijd er achteraan.
Bezig met een uitgebreid menu voor m’n verjaardag.
Plannen aan maken voor de volgende vakantie (geen leukere pret dan voorpret).
Voorraadje (zeg maar rustig voorraad) bubbels ingeslagen om er een gezellige winter van te maken.
Etentje met een vriendin gepland voor morgen. Lekker bijkletsen.
Genieten van de documentaire van Puck en Hans. Aanrader!
Naar de Mugler-expositie in de Kunsthal met m’n vriendinnen.
Dapper naar de sportschool gestapt, en ach… wat denk je? Kom ik langs is ie net gesloten. Aaaahhhh… heb ik weer… wat een pech ;-)
En de hele winter dat emigratieplan verder uitwerken. Wordt dus vervolgd. Hoewel die regeltjes in Italië ook niet mis schijnen te zijn. En ik daar de laatste keer ook al pasta van hennep te eten kreeg. Hum…
Maar even alle gekheid op een stokje. Ik denk dat we met zoveel regels en het daaruit voortvloeiende schuldgevoel de plank volledig misslaan. Je ontlokt volgens mij een houding die ik me heel goed voor kan stellen. Net als met een man, vrouw of baas die altijd wat te mekkeren heeft. Want wat is dan de logische reactie? ‘Ik doe het toch nooit goed, dus ze kunnen de pot op. Ik doe lekker waar ik zelf zin in heb.’ Zijn we nog veel verder van huis. Als je het toch nooit goed doet, hou je vanzelf op met je best te doen. Willen we dat dan?
Oei. Heb ik nu je week verziekt? Of neem je een voorbeeld aan mij en maak je er gewoon het beste, leukste en gezelligste van? Dan is dit uiteindelijk toch nog een duurzaam stukje geworden.
Heel veel liefs en leuks deze week. Geniet! Doe ik het ook. Dat kan niemand ons verbieden.
Door: Franska
