Franska.nl

 

Man en ik vinden het tv programma Binnenstebuiten heerlijk om naar te kijken. De prachtigste tuinen en waanzinnig mooi (of bizar) ingerichte huizen op bijzondere plekken komen voorbij. Alsmede een kok en een leuke boswachter.

 

Wij gaan er elke avond voor zitten. Veel leuker dan een talkshow, waarbij iedereen door elkaar heen praat. Hoe de huizen zijn ingericht, zegt veel over de mensen die er wonen. Zo was er onlangs een bejaarde dame, helemaal in het roze en rood opgetuigd en haar kasteeltje herbergde krankzinnig veel spullen. Ook overwegend in roze en rood. ‘Je zult dat allemaal op een dag moeten verhuizen!’ zeggen wij dan tegen elkaar. Zou ze kinderen hebben, die dat straks moeten doen? Al kijkend fantaseren wij hoe dat later moet met deze Lady in pink. ‘Ze krijgt een roze kist’, denkt Man. Dat zou gerechtigheid zijn als je zo op roze valt. In Ghana hebben ze een bijzondere doodskistencultus. Hield de overledene erg van coca cola, dan kreeg hij een kist in de vorm van een colafles. Al filosoferend over die roze kist, bedenken wij dat we, als wij aan de beurt zijn om te gaan hemelen, graag een spotgoedkoop exemplaar willen. ‘Gewoon een grote verhuisdoos’, oppert Man. Zonde van het geld, als je toch gecremeerd wordt. Handig programma, nu weten we dat ook weer van elkaar.

 

De tuinen zijn altijd schitterend. Lusthoven, met al die bloemen en struiken die op elkaar afgestemd lijken te zijn qua bloei. Bij ons vallen er altijd gaten, of er bloeit een tijd helemaal niets. Wij maaien het gras, we hebben een schat van een tuinman die onkruid komt rooien als hij tijd heeft en dat is het wel. Het programma BinnensteBuiten zou hier niets te zoeken hebben. Maar die schitterende tuinen…wat een voorrecht om die te hebben. En wat een ellende en ziek makend heimwee als je er weg moet, omdat je oud en krakkemikkig wordt.

 

Dankzij die boswachter weten we meer over vogels. Ik kon tien jaar geleden nog geen lijster van een merel onderscheiden. Mijn interesse in vogels ontstond in Zambia. Nu herken ik zelfs het geluid dat lijsters en merels maken. En die koks, ook zo leuk. Afwisselend krijgen we te zien wat Alain maakt, met producten van het landgoed of het boerenerf waar hij is, of die gezellige Sharon. Je krijgt al zin in eten als zij erover vertelt. Of Ramon, die gewoon zijn vingers in de saus steekt om te proeven. Een prettig, informatief en blij programma. Bovenal top: men laat elkaar uitpraten. Wij hebben de talkshows gelaten voor wat ze zijn. Al dat gekakel door elkaar heen trekken we niet meer. Ik werd er zenuwachtig van. We hebben een paar kranten, we kijken naar het journaal en naar BinnensteBuiten.  Vanavond is Sharon er weer. En ik maak straks roti, van Ramon geleerd. Lekker bossen dus. BOS = Bord Op Schoot.