Ik blijf hiken hoor, corona of niet
Met het gevaar dat ik een enkeltje bejaardentehuis krijg na deze confession: ik was een lang weekend wandelen op Texel. Niet bewust, maar nu ik zo terugkijk gebeurde het gewoon. Na deze opmerkelijke ervaring pleit ik voor het houden van hiken als we straks weer normaal gaan doen.
Het programma was ongeveer als volgt. Vroeg de boot naar Texel, even inchecken in het hotel en wandelen. De volgende dag: even de sauna in, daarna ontbijten en jawel, weer wandelen. Op dag drie hakten we een wandeling in tweeën met een lekkere lange lunch tussendoor, ook al zakt de alcohol wel een beetje in de benen. En de dag van vertrek deden we (hierna stop ik echt) nog even een quicky om het af te leren. En ineens ben je een hiker, want dat klinkt altijd nog cooler dan wandelaar.
Nu we in deze tijden van pandemie samen hebben besloten dat wandelen stukken minder saai is dan gedacht, wil ik het graag houden als we straks weer gewoon gaan doen. Waarom? Nou, uiteraard om alle voordelen die we nu wel weten. Wandelen maakt je slimmer, met 75 minuten wandelen per week kun je bijna twee jaar toevoegen aan je leven en het is wetenschappelijk bewezen dat het stress vermindert. Maar ook omdat wandelen zoveel leuker is dan ik dacht.
Je ziet zoveel meer van waar je bent. Ik was altijd van de roadtrips, omdat ik dan op plekken kom waar niemand komt. Nou, die eigenschap heeft wandelen nog meer, en een groot voordeel: je hebt tijd om te kijken. Dit weekend stond ik op een stuk strand waar de Wadden overgaan in de Noordzee en het was móói. Ergens ver achter me raceten zestigers met elektrische fietsen langs en nog een weg verder reden auto’s. Niemand die zag wat wij zagen. Net als dat kruip-door-sluip-door-pad door de duinen, waar een half uur achter elkaar niemand te zien was.
De vakantiebestemmingen verviervoudigen en verruimen zich exponentieel als je wandelt. Ga je normaal alleen naar een zonnig oord als het hoogzomer is en bloedjeheet, als je gaat hiken heb je ineens een heel voorjaar, eindeloze winter en ook nog het najaar tot je beschikking. En wat dacht je van Scandinavië? Eerst even een pitstop in Kopenhagen en dan door voor het betere hiken langs de fjorden. Heb je daar eindelijk ook iets te zoeken.
Het is trouwens ook toegestaan om op te scheppen als je meer dan tien kilometer gelopen hebt. Niemand die zegt dat je niet trots mag zijn op je gewandelde kilometers. Dat vind ik een enorm pluspunt, want ik hou van sterke verhalen vertellen over barre tochten.
Last but not least: het brengt de bitterballen in balans. Na al die gewandelde kilometers smaakt dat glas op het terras onder begeleiding van iets lekkers uit de fituurschuur toch stukken beter.
Door: Adeline Mans
