Franska.nl

Ik ben saai dus ik besta!

De saaie-Harry-Facebookclubs barsten in ieder geval uit hun voegen.

Ik hobbel langzaamaan naar de leeftijd dat vrienden minder gaan werken, werk minder belangrijk vinden of er helemaal de brui aan (kunnen) geven. Zonder uitzondering met grote plannen om nu eindelijk eens meer tijd te kunnen besteden aan zaken die er écht toe doen en meer te kunnen genieten van elkaar en van het leven. En dan is er natuurlijk ook nog altijd de lijst van achterstallige klussen en werkjes waarmee het eerste halfjaar alvast gevuld is – met hierop met stip bovenaan het uitzoeken en catalogiseren van foto’s. 

 

Sommigen gaat dat met pensioen zijn wonderbaarlijk goed af, maar er zijn er ook die er weinig talent voor hebben. Niet alleen omdat de overgang van altijd iets moeten tot weinig meer omhanden hebben inderdaad best groot is waardoor het grote zwarte gat maar al te vaak gaapt, maar ook omdat er vaak veel van de pensionado wordt verwacht. Ook als die zelf weinig behoefte heeft aan wilde plannen om de dag mee door te komen. 

 

Zat mensen – vooral mannen, zo blijkt in dit geval – vinden het tegenwoordig best om hun dagen te slijten met voor zich uit staren, op een bankje hangen, de weersverwachtingen met elkaar doornemen, wegdutten bij een kopje thee en hun tijd doden met een beetje postzegels verzamelen of sigarenbandjes plakken. Want een heleboel mannen zijn wars van nieuwe dingen moeten verzinnen, houden zich niet op aan trends en hebben een hekel aan moeten – ook omdat ze altijd al zoveel moesten en daar eindelijk eens een einde aan moet komen, nu dat kan. 

 

Een beetje saaie man schaamt zich er overigens allesbehalve voor om saai te zijn. Een groot aantal van hen – zo’n slordige 1,3 miljoen maar liefst – heeft zich zelfs verenigd in Faceboekgroepen voor saaie mannen. De Dull Men’s Clubs, zoals die groepen worden genoemd, barsten zowat uit hun voegen, zo populair is het om saai te zijn.

 

Misschien is er ook wel wat voor hun openhartigheid te zeggen. Immers: van een man die zich beroept op zijn saaizijn hoef je geen verwachtingen te hebben waardoor je ook niet teleurgesteld kunt worden. Daarbij kan ik me nauwelijks voorstellen dat leden van de Dull Men’s Club vroeger te boek stonden als spannende ik-ben-altijd-in-voor-een-lolletje Harry’s. De kans is groter dat je toch al met een Harry zat opgescheept die al jaren voor de buis in slaap sukkelde en dat er weinig verandert behalve dat ie gewoon vrolijk verder sukkelt.

 

Bron: NRC