Iedereen schijnt altijd maar van alles van burgemeester Halsema te moeten vinden
En dan hebben we het over de verwijten en verwensingen nog niet eens gehad.
Om nou te zeggen dat het Femke Halsema vanaf haar benoeming tot burgemeester van Amsterdam voor de wind ging? Want om te beginnen was daar het old boys network dat haar bij voorbaat gebrek aan bestuurlijke ervaring verweet, waardoor haar zelfs het voordeel van de twijfel werd ontzegd. Toen volgde meteen al in het begin haar puberzoon met zijn neppistool en vlak daarna haar echtgenoot die haar in zijn ronduit rare kranteninterview ook al niet erg te hulp schoot. En mocht je denken dat het haar daarna gegund was om even rustig in te draaien, dan heb je het mis. Wat volgde was het echte werk met corona en black lives matter en zo. En dan ook nog eens moeten dealen met een stroom aan verwijten en verwensingen.
Ze vertelde erover bij College Tour van de week. Over dat ze bij de Ajaxhuldiging stond en dat ze het nog tot daaraantoe had gevonden dat Edwin van der Sar de bierblikjes voor haar hoofd had weg moeten vangen – want daar hou je rekening mee -, maar wat haar écht geraakt had, was dat de hele F-side die vooraan stond ‘hoer’ had gescandeerd. Duizenden monden waaruit ‘hoer’ klinkt dat voor jou bedoeld is en dan gewoon blijven staan en gewoon je ding doen.
Nóg erger dan die huldiging? Demonstranten die voor de deur van haar burgemeesterswoning in koor naar haar zoon hadden geroepen dat zijn moeder ‘een hoer is’. Ze werd er emotioneel van, daar bij Twan. En ik geloofde haar. Want kom je aan een kind, dan kom je aan de moeder en het zou wel heel erg raar zijn als dat niet ook gewoon voor een burgermeester geldt. De eerste burgermoeder in 750 jaar hoofdstad in dit geval. En van Groen-Linkse komaf, wat niet zelden een vrijbrief voor scheldpartijen schijnt te zijn tot ver buiten de grachtengordel. Scheldpartijen waar elk welopgevoed en weldenkend wezen het schaamrood van op zijn kaken krijgt – of zou moeten krijgen.
Ze heeft er maar mee te dealen. Net als met het feit dat je als vrouw nog steeds drie keer zo hard moet werken om the old boys network van je af te schudden. Of dat eerlijk is? Nee, dat is het niet. ‘Het leven is nu eenmaal niet eerlijk’, zei ze daarover en ik geloofde haar weer. Al is het maar omdat dat precies was wat mijn moeder ook altijd tegen mij zei en ik er ook gekomen ben. Kwestie van doorpakken, en dat kunnen we aan de burgemeester van Amsterdam wel overlaten.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
