Huisje boompje beest
Caroline: Straks gaan Franska en ik naar het feestje ter gelegenheid van Roos’ eerste roman. Zin in! Ik heb het al mogen lezen. ‘Huisje boompje beest’ is de titel. Klinkt op het eerste gezicht onschuldig genoeg. Tot doordringt dat het beest geen beestje is…
Roos. Van haar wil ik eigenlijk elke dag wel iets lezen. Wat kan die vrouw lekker schrijven. Vrijwel altijd is het raak; ze amuseert en ontroert als geen ander. De ene keer lach ik hardop, de andere keer pink ik stil een traan weg. Geen onderwerp gaat ze uit de weg en ze vindt vaak precies de juiste lichte woorden om het zware in zinnen te vangen. Daarom ben ik dol op haar. En o ja, ook omdat ze zo’n heerlijk leuk mens is.
Joris en Lydia. Doorsnee echtpaar met twee tieners in een vinexwijk. Zijn ze gelukkig? Is dit het nou? Zal alles de rest van hun leven zo blijven? Ze schipperen maar wat aan, zoals de meeste mensen, terwijl hun plaatje er voor de buitenwereld best perfect uitziet. Net als bij de buren. En bij de altijd positieve alleenstaande buurvrouw met drie kinderen, die doet alsof haar man gewoon ‘even’ weg is. Dan komt Rob in hun wijkje wonen. Een man alleen. Fotograaf. Bohemien. Met vrouwenvlees. Weg rust. Zeker als de nieuwsgierige buurvrouw van Joris en Lydia hem eens googelt. ‘Wat als angst in je straat komt wonen?’ staat er op de achterflap. Nou, dan kan de boel dus behoorlijk van de rails schieten.
Tja, wat zal ik zeggen? Zoals alles wat Roos schrijft, leest het als een trein. Spanning en sensatie in een alledaagse setting. Alle karakters komen trefzeker tot leven. Met hun gedachtes en gewoontes, ook dingen waar we het liever nooit over hebben. Roos kan dat. Ik kijk nu al uit naar haar volgende boek…
Caroline Griep is journalist en personal organizer. Ze schrijft over opgeruimd leven. In ruime zin. En over het op de rails houden van haar bestaan als zzp’er, emptynest-moeder en vrouw van 50+.
Fotografie portret: Esmee Franken, visagie: Linda van Iperen, haarstylist: Mandy Huijs
