Hou toch eens op met die versoepelings-feestjes
Afgelopen weekend was het weer zover: een mini-uitbraak (op de totale cijfers verwaarloosbaar klein) van corona. Dit keer in Jacksonville, Verenigde Staten. De reden?
De daar ingevoerde versoepelingen. En zestien vrienden hadden zich wekenlang echt voorbeeldig aan alle maatregelen gehouden, maar genoeg was genoeg: die versoepelingen waren reden voor een feestje. Dus hoppa, met z’n allen de kroeg in. En het, niet geheel verrassende, resultaat: alle zestien nu thuis met corona.
Dit is dus een scenario waarvan er wereldwijd heel veel zijn en waar ik niks van snap. Die maatregelen waren er natuurlijk niets voor niets, en wanneer die versoepelen, moeten we dan echt volledig de andere kant op schieten? Alsof dat virus zelf ook denkt ‘joe, ik ben weg, want de maatregelen versoepelen dus ik ben niet meer nodig’. Dat mensen nou feestjes vieren ter ere van het slagen van ‘flatten the curve’ vind ik, nou ja, niet echt bijdragen aan datzelfde flatten the curve.
In Amsterdam zijn we trouwens net zo erg hoor. In het Vondelpark werd al een feestje van ruim honderd man opgebroken. Erg sluw trouwens: telkens als er politie aankwam, gingen de feestgangers zo snel mogelijk op anderhalve meter van elkaar zitten. Lijkt me niet bepaald ontspannen feesten en dat is juist het tegenovergestelde van het doel lijkt me; een feestje moet leuk zijn en ontspannen.
Misschien is het een niet te stoppen innerlijke drang. Zoals de Beastie Boys zongen: you got to fight for your right to party. Maar het zou wel handig zijn als we even wachten tot we echt van het coronavirus verlost zijn, voordat we al die feestjes weer introduceren.