Ik gooi even een
tak in je auto
Als er ergens rozemarijn staat, móet ik eraan zitten. Ik wil ook altijd een takje tussen de band van m’n hoed hebben, als we in Italië aan het wandelen zijn. En een klein takje in m’n zak, zodat ik er af en toe aan kan frummelen. Komt die geur zo heerlijk vrij.
Thuis had ik jarenlang in de voortuin een enorme struik staan, waarvan ik veel plukte en waarvan ik altijd, als er vrienden wegreden, even een tak in hun auto gooide. Leek me lekker die geur onderweg. Kan niet meer. Stroik ies toot. Na de zwaarste winters overleefd te hebben, gaf-ie zomaar ineens de pijp aan Maarten.
Triest. Jaar in jaar uit begin ik dapper aan de grote nieuwe vervanger, maar alle plantjes hebben tot nu toe de winter niet overleefd. En ik heb er juist zoveel van nodig. Alleen al hiervoor:
- Op een stukje vlees dat op de BBQ gaat.
- Of voor een Italiaans ‘sateetje’, waarbij je de stukjes biefstuk rijgt aan stevige takjes, zodat er dan leuk aan het uiteinde van die sprietjes uitsteken.
- Op m’n Bert en Ernietjes, de allerlekkerste kaasbolletjes gevuld met olijf. Kijk hier maar.
- In de ovenaardappeltjes die ik van Catarina heb geleerd te maken. Deze.
- In een vaasje op het toilet of naast het logeerbed.
- Heel fijngehakt en gemengd met zout en veel versgemalen zwarte peper voor in de porchetta.
- Een klein takje in je kussensloop! Mmmm, sweet dreams.
- In de marinade van de allerlekkerste kip.
- Na het BBQ’en wat takjes op het rooster boven het laatste vuur. Heerlijk die geur.
- Samen met aardappelplakjes, knoflook, zout, peper en olijfolie als bedje in een braadslee onder een zeebaars die in de oven gaat.
En oh ja… je kunt er natuurlijk ook thee van maken. Schijnt tegen stress te helpen. Dat heb ik nog niet gemerkt.
En natuurlijk wil ik het alleen al in de tuin hebben om eraan te zitten. Ook in de winter. Liefst weer zo’n giga grote struik…
Door Franska
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
