Hondentrouw is zonder grenzen als het hun baasjes betreft
Neem bijvoorbeeld deze bink uit Losser maar eens!
Hond Binky uit Losser werd landelijk nieuws sinds zijn vrouwtje vorige maand in haar auto tegen een boom en in een sloot belandde en Binky niet was te bewegen om van haar zijde te wijken. Wij mensen kijken daarvan op en raken erdoor geroerd, maar natuurlijk week Binky niet van haar zijde! Binky kon niet anders namelijk, want hondentrouw is all over en zonder grenzen als het hun baasjes betreft.
Binky’s vrouwtje heeft na het ongeluk tien dagen in coma gelegen en verblijft momenteel in een revalidatiekliniek. Haar situatie gaat, zij het met kleine stapjes, vooruit, laat haar echtgenoot weten. Over Binky meldt hij dat die wat jankeriger is dan voorheen en niet meer zulke grote afstanden kan lopen als voor het ongeluk. En ook dat Binky zijn vrouwtje sinds de dag van het ongeluk niet meer heeft gezien en dat hij daarom op haar jas slaapt. Ach Binky, kereltje toch! Je jankt natuurlijk omdat je je vrouwtje mist. Je wilt niet ver meer wandelen voor het geval ze nét thuiskomt als jij even uit bent en je troost jezelf met de geur van haar jas want die geur is nog het enige tastbare wat er van haar over is.
Zou Binky voelen dat zijn vrouwtje weer thuiskomt op een dag? Of zou hij inmiddels toch stiekem een beetje wanhopen nu hij al meer dan een maand geen teken van leven meer van haar heeft vernomen? Zou voor Binky opgaan wat wij mensen beweren, dat honden geen besef van tijd hebben? Ik persoonlijk geloof dat namelijk niet echt. Want als ik vijf minuten weg ben geweest kijkt hond Jip amper op als ik binnenkom. Die kan met haar acht jaar heus wel het verschil maken tussen vijf minuten en een halve dag – als ze wel komt aanstormen om me te begroeten als ik thuiskom. Maar hond Cato van een halfjaar daarentegen, heeft nog geen notie van klokkijken. Die bespringt me even achterlijk uitbundig als ik alleen maar even naar de supermarkt ben geweest als wanneer ik een hele dag van huis was.
Misschien kan Binky’s baasje zijn vrouwtje een keer wat laten zeggen door de telefoon? Wedden dat hij haar stem herkent en daar weer even op kan teren – met zijn kop op haar jas? Of wie weet mag Binky, tegen alle regels in, toch een keer mee om haar op te zoeken in het revalidatiecentrum? Eén aaitje over zijn kop is vast al genoeg om hem uitzinnig van blijdschap te maken. Want hondentrouw hè? All over en zonder grenzen!
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
