HOE VER KAN DE LIEFDE VAN EEN VADER VOOR ZIJN ZOON GAAN?
Ruim een half miljoen kilometer in dit geval.
Lekker weekje was het wel. We waren nog niet eens halverwege of ik snakte al naar wat goed nieuws. Gewoon een bericht om voor de verandering weer eens een blij gevoel van te krijgen. En jawel hoor. Op woensdag werd ik op mijn wenken bediend met het hartverwarmende verhaal van deze vader in China die vierentwintig jaar lang met zijn scooter het land doorkruiste op zoek naar zijn ontvoerde zoontje en na al die jaren eindelijk werd beloond voor zijn onuitputtelijke doorzettingsvermogen en hoop op een wonder.
Twee jaar was zijn zoontje nog maar, toen het rustig zat te spelen in de voortuin van de familie en – zoals later zou blijken – werd meegenomen door mensensmokkelaars. Een man en een vrouw zouden het kind hebben ontvoerd en meteen weer hebben doorverkocht – een praktijk die in China helaas een groot probleem is.
De vader kon er niet mee leven dat het lot van zijn zoontje voor hem onbekend zou blijven en begon aan een zoektocht die vierentwintig lange jaren zou gaan duren. In die periode doorkruiste hij op zijn scooter twintig provincies en legde hij maar liefst een half miljoen kilometer af waarbij hij tien motoren versleet en uit geldnood vaak op straat moest slapen. Om aandacht voor zijn zaak te vragen reed hij rond met grote afbeeldingen van zijn verdwenen zoon. Maar de bekendheid waarop hij hoopte kwam pas in 2015 toen de verdwijning van zijn zoontje werd vertaald naar een speelfilm met de (naar het Engels vertaalde) titel ‘Lost and Love’.
De inmiddels 26-jarige jongen werd volgens de Chinese overheid teruggevonden op basis van DNA-onderzoek en gewoon in de provincie Shandong, waar ook zijn ouders nog altijd wonen. Afgelopen zondag werden vader en moeder met hun zoon herenigd. Ze zeggen ‘dolgelukkig’ te zijn. Ik zou zeggen ‘niet te filmen zo gelukkig’. Bij het zien van het fotootje van hun weerzien ging ik zowat spontaan meehuilen. Al had ik daar eigenlijk niet eens een beeld bij nodig.
Bron: RTL Nieuws
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
