Hoe moet ik in vredesnaam mijn kerst-boodschappen doen dit jaar?
Hoewel ik dit jaar met een bijzonder klein aantal mensen rond de kerstkalkoen zit heb ik toch last van dikke stress.
Niet omdat ik bang ben dat de kalkoen in de oven ontploft, of omdat ik lastige eters aan tafel krijg met gedoe of ze wel of geen vlees willen eten. Nee, die gifbeker kan ik dit jaar aan me voorbij laten gaan. Ik zorg gewoon voor een lekker alternatief.
Ik vraag me al dagen af hoe ik in vredesnaam al die kerstboodschappen moet doen. Want of ik nou voor zes of voor zestien mensen een diner in elkaar moet koken, die boodschappen moeten er linksom of rechtsom wel komen.
En dat is voor mij al een heel groot deel van de kerstpret. Naar de Marokkaanse buurtsuper voor de verse kruiden. Naar de bakker voor de stol, de poelier voor de kalkoen en hop naar de slijter voor een lekker wijntje. En ook nog naar de Appie voor de rest.
Maar ik krijg het nu al benauwd als ik denk aan de drukte daar. Want ik word stikchagrijnig als ik rustig op mijn beurt bij de koeling sta te wachten tot ik de melk kan pakken en iemand piept even snel vlak voor me langs voor een pakje roomboter of vanillevla. En me dan ook nog even schaapachtig aankijken, zo van: ‘Ja ik moest toch een pakje roomboter hebben?’
Man, man, man, dan moet ik me echt inhouden om niet te gaan gillen. Sterker nog, ik heb dan behoorlijk de neiging om zo’n droeftoeter eens lekker te laten struikelen. Maar ja, dat doe ik natuurlijk niet. Bang dat zo iemand me vervolgens uit m’n sokken scheldt.
Ik zie het vaak genoeg als ik boodschappen doe. Mensen die eindeloos staan te bakkeleien omdat de een de ander geen ruimte gunt. De kerstgedachte is dan ver te zoeken. Vrede op aarde, behalve in de super. En zo met de kerstgekte voor de deur kan je helemaal lachen.
Misschien maak ik dit jaar gewoon een diner van alles wat ik nog in de voorraadkast heb staan. Na al dat hamsteren van het voorjaar staat er nog genoeg. Soep en bonen in blik zijn houdbaar tot Sint Juttemis. Kan ook prima met kerst lijkt me…
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
