Hier kunnen we rustig mee stoppen
Het was al nergens voor nodig, maar nu we toch met een frisse blik naar de toekomst kijken kunnen we net zo goed onze gewoontes aanpassen.
Toen ik op m’n achttiende verhuisde van Zuid-Holland naar Brabant om in Breda op kamers te gaan, moest ik wel even wennen. Niet alleen dat ik vanaf toen ineens friet at in plaats van patat (veel lekkerder!), er waren nog wat meer andere gewoontes. Hoe ik die aangeleerd heb, geen idee, maar toen ik op de eerstvolgende verjaardag thuis familie begroette stonden ze me aan te kijken alsof ik niet helemaal lekker was. Hoe we het daarvoor deden, weet ik nu niet meer, maar ik zoende toen ineens iedereen drie keer. Wang links, wang rechts, wang links. Die mensen moeten wel gedacht hebben dat ik er tot in het oneindige mee door wilde gaan.
Toen wist ik nog wat de gewoonte was voordat ik naar Brabant ging, maar nu niet meer. Deden we er nou eentje als we een tante of oom zagen, of twee? In elk geval deed ik er plotseling drie. Hoe ik dat zo snel had opgepikt in Breda, geen idee, want waarom zou ik studiegenoten alsmaar drie keer zoenen? Oké, als je per ongeluk verliefd werd op iemand, dan werd er gezoend, maar blijkbaar werd er tussendoor ook flink wat afgesmakt. Misschien zelfs wel als je aan iemand voorgesteld werd… klats, klats, klats. Ik had het in elk geval in no time aangeleerd.
Onze Italiaanse vrienden moeten ook altijd weer even wennen. O ja, jullie Nederlanders doen drie keer. Ze tellen er zelfs bij, uno, due, tre. Hahaha.
Moet dat eigenlijk, al dat gezoen?
Ik weet nog dat ik een keer een neef zoende die snot- en snot-grieperig was, maar toch hè? Want zoenen hoort. Mooi dat ik een paar dagen later fikse griep had. Stom, stom. Toch deed niet iedereen het; ik zag op een groot familiefeest dat broers die elkaar een tijdje niet gezien hadden een hand gaven. Niks aan de hand tussen die mensen hoor, maar er werd niet omhelsd en op de schouders geklopt. Zo deden ze dat waarschijnlijk altijd al.
Toen ik met m’n drie keer zoenen op dat feestje thuis begon, kon ik niet vermoeden dat die Brabantse zoengewoonte zich als een golf over Nederland zou uitbreiden. Kan natuurlijk niet dat ik daar in m’n eentje schuldig aan ben. Er moet een hele horde Brabanders mee bezig zijn geweest om de rest van het land drie-zoens-gewijs in te burgeren. Intussen is het geloof ik zo ongeveer overal business as usual.
Hoewel… is? Was.
Want er wordt niet meer zo klef gedaan. Kwam even niet goed uit de laatste tijd geloof ik. Maar nu ik het er toch over heb… kunnen we niet gewoon afspreken dat we weer één zoen doen? In plaats van drie? Of gewoon een hand? Niks mee mis toch? Wat vind jij?
Dikke kus. En pak er drie als je dat wilt, kan geen kwaad, ze zijn toch virtueel, daarbij ben ik intussen dubbel geprikt, dus het kan dubbel geen kwaad. En natuurlijk wens ik je een heerlijke week.
Liefs,
Franska
Door: Franska
