Het lijkt wel of alle pubers er tegenwoordig hetzelfde uitzien
Waar zijn deze types van de middelbare school van vroeger gebleven?
Toen ik van de week door de Haarlemse winkelstraat liep ter hoogte van de McDonald’s viel me iets op. Meestal wemelt het daar van de pubers op fatbikes die even hun dagelijkse shot anti-vitamine halen in de vorm van een BigMac of een milkshake, en opeens zag ik het: ze zien er allemaal hetzelfde uit. De jongens in Nike Airmax, een wijde spijkerbroek en een hoodie. Meisjes hebben lang haar met een middenscheiding à la Kim Kardashian en als ze wat ouder zijn zit er aan iedere vinger een lange nepnagel. Sommige gaan een stapje verder en hebben ook van die dikke zwarte nepwimpers alsof ze Bambi zijn. Eigenlijk is het dankzij de Zara, H&M en Primark eenheidsworst van Denekamp tot Den Haag en van Goes tot Groningen
Waar zijn de kakkers en de alto’s van de middelbare school gebleven? Volgens mij waren er veel meer verschillende types op school toen ik in de jaren 80 nog een diploma moest halen.
Nou zat ik op een behoorlijke kakschool met Charlottes, Marie-Claires en Cathelijnes, van ouders die werkten als advocaat, notaris of tandarts, en waar je mee omgaat daar word je mee besmet. Dus de brugklas was nog niet voorbij of ik was ook veranderd in een echte kakker. Maar ik woonde in een piepklein boerendorp waar je al exotisch was als je geen spijkerbroek droeg, dus ik viel nogal op met mijn kakkerpak.
Zo liep ik eens van de bushalte naar huis met mijn gestreepte wollen collegeshawl, twee Lacoste poloshirts over elkaar en met de kraag omhoog op een geruite broek met daaronder pennyloafers in donkerblauw en wit. Mijn yuppie-outfit was helemaal on point, vond ik zelf. Maar die boer die in zijn groezelige blauwe overall langsfietste met een riek achterop zijn bagagedrager wist niet wat hij zag en vroeg in onvervalst plat Brabants: ‘Weh hedde gij nou an?’ Het kon mij niks schelen, ik vond mezelf beeldig.
Op school was er weliswaar een strikte scheiding tussen kakkers, alto’s en ordi’s (de Johnny’s met hun matjes en de Anita’s met hun superhoog getoupeerde en gepermanente haar) maar ik was dikke maatjes met P, die altijd hennarood haar had en op Dr. Martens kistjes liep. Ik was nogal handig met een naaimachine en maakte weleens kledingstukken voor haar die ze zelf ontworpen had. Niet helemaal mijn ding maar zij gruwde op haar manier weer van mijn zelfgemaakte donkerblauwe wollen kokerrok, die ik ook naar dansles droeg.
Geen puber haalt het anno 2024 in haar hoofd om een kokerrok naar school te dragen, laat staan om naar dansles te gaan. Maar de matjes en Dr. Martens zien we wel weer in de modemagazines terug. Nu nog op het schoolplein.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
