Het beste is niet goed genoeg voor Shelly
Bridget is dolgelukkig met de komst van haar eerste kleinkind. Maar ze heeft zo haar twijfels over haar schoondochter…
‘Als ik de vaatwasser inruim denk ik aan het etentje van vanavond. We hadden Bob en Shelly, onze zoon en schoondochter, al een tijdje niet meer gezien. Het was dan ook heel leuk om te zien hoe de buik van onze schoondochter was gegroeid. Zes maanden zwanger is ze nu. Van ons eerste kleinkind, een jongetje. Trots liet mijn zoon de foto’s van de echo zien. Ik was zo ontroerd toen ik Bob hoorde praten over zijn ongeboren zoon.
Deze zwangerschap kwam voor ons nogal onverwachts. Zo lang kenden ze elkaar nog niet toen ze al besloten om samen te gaan wonen. We hadden Shelly pas een paar keer ontmoet toen ze op een mooie zondagmiddag in de lente kwamen vertellen dat ze een kindje verwachtten.
Mijn man en ik waren natuurlijk verrast en heel blij voor onze zoon. De afgelopen jaren had Bob hard gewerkt en weinig tijd voor relaties. Daardoor was hij soms best eenzaam. Waar zijn vrienden allemaal een gezinnetje kregen, was hij druk met het opbouwen van zijn eigen zaak. Zijn bedrijf werd erg succesvol en daar verdiende hij een hoop geld mee. Maar hij hoopte dat hij iemand zou vinden met wie hij gelukkig zou worden. Met wie hij zijn succes kon delen.
Toen hij de eerste keer met Shelly bij ons thuiskwam wist ik niet zo goed wat ik van haar moest vinden. Een beeldschone jonge vrouw die heel aardig en hartelijk deed. Soms iets te aardig en hartelijk als je het mij vraagt. Ze wilde continu Bobs hand vasthouden die dan een beetje beschaamd onze kant opkeek.
Shelly praatte honderduit over de nieuwe inrichting van Bobs huis. Meubels die zij had uitgekozen, want in die studentikoze oude troep wilde ze natuurlijk niet wonen. Een paar weken later kwam ze trots haar nieuwe auto laten zien die Bob voor haar gekocht had. En toen drong het langzaam tot me door.
Hoewel ik het een heel nare gedachte vind, kan ik er niet omheen. Ik denk dat Shelly een golddigger is. Dat ze uit is op een lekker luxeleventje dat onze zoon voor haar kan regelen. Dat ze daarom binnen de kortste keren zwanger is geraakt. Zo is haar toekomst veilig; deze baby is haar garantie voor een onbezorgd bestaan.
Vanavond, toen we zo met elkaar aan tafel zaten, wist ik het zeker. Ik hoorde Shelly alleen maar praten over de dure handgemaakte wieg die ze in de kinderkamer wil hebben. Of over die luxe tweede kinderwagen die ze had gekocht. Want die wij haar cadeau hadden gedaan was zogenaamd onhandig. Ik zat met stijgende verbazing te luisteren. Blijkbaar is het beste nog niet goed genoeg voor haar.
Mijn man vindt dat ik mijn mond moet houden. Onze zoon is oud en wijs genoeg om zijn eigen keuzes te maken en als deze vrouw hem gelukkig maakt, wie zijn wij dan om daar iets van te vinden? Maar ik vind het bijzonder moeilijk om te zien hoe Bob door Shelly wordt gebruikt en dat hij dat niet in de gaten heeft.
Ik weet dat mijn man gelijk heeft en dat Bob zijn eigen keuzes maakt. Hij heeft alles wat hij hebben wil: een succesvol bedrijf en het gezinnetje waar hij zo naar verlangde. Maar of hij ook een vrouw heeft gevonden die oprecht van hem houdt, daar twijfel ik enorm aan.’
