Hèhè, prik 1 zit erin
Niet bij mij helaas. Wel bij m’n man. Natuurlijk heb ik erom gevraagd. Gesmeekt zelfs. ‘Er zijn regels mevrouw en die mogen we niet overtreden. U moet op uw beurt wachten.’
Geduld, geduld, geduld… niet mijn sterkste kant. Tip voor de jonkies onder ons: trouw met iemand van je eigen leeftijd, dan ben je bij een eventuele volgende pandemie tegelijk aan de beurt qua vaccineren. Ik ben dus maar weer gaan lezen. Je moet iets met je wachttijd. En nu de lente ineens besloten heeft winter te worden zie je mij echt geen hele dagen meer bezig in de tuin. Ik raakte getriggerd door de titel van dit boek, vers van de pers:
De topografie van de domheid, van Matthijs van Boxsel. Een interessant boek, dat ook nog eens grappig blijkt te zijn. Het beschrijft nogal wat plekken die erom bekend staan dat er veel doms gedaan wordt (of werd). Tenminste, dat vinden mensen op andere plekken. Een van de bekendste ‘domoorden’ (zoals de schrijver die plekken noemt) is Kampen. Maar ook hele volkeren of landen worden als dom gezien. Nederlanders vinden Belgen dom, Belgen vinden de mensen in Olen en de Luxemburgers dom, Luxemburgers de Duitsers, Duisters de Oost-Duitsers, Oost-Duitsers de Polen, Polen de Russen, en zo kun je de hele wereldbol in Oostelijke richting verder rond. Een ding werd me al lezend snel duidelijk: dom is altijd de ander. De conclusie van de schrijver: geen mens is intelligent genoeg om zijn eigen domheid te begrijpen. Zo, dat doordenkertje kunnen we in onze zak steken.
Een van de domme streken van Kampenaren (officieel heet dat een Kamper ui) is het verhaal van de kerktoren en de koe: in een hete zomer groeide alleen op de stompe kerktoren nog gras. Dus besloot men de gemeentekoe (jaja, die hadden ze toen) naar boven te takelen. Ze bonden de koe een strop om de nek en hesen haar op. Halverwege kwam de tong van de koe naar buiten. ‘Kijk. Ze heeft trek!’ riepen de Kampenaren.
Door de grappige verhalen in het hoofdstuk De Kamper Ui, herinnerde ik me de dag dat ik toelatingsexamen moest doen op de kunstacademie in Breda. M’n vader heeft het nog jaren te pas en te onpas verteld, hij zou me naar het station brengen die ochtend. Ik moest een tekenmap met werk meenemen voor de toelatingscommissie. Door die map kwam ik tot een paar keer toe niet de auto in. Ik wilde het ding zo goed beschermen dat ik het overdwars voor me hield. Van de zenuwen kwam ik niet op het idee om het ding even te kantelen.
Iets dergelijks gebeurde in Kampen ook. Bij de bouw van de kerk deden ze vergeefse pogingen een lange balk overdwars naar binnen te dragen. Ik had dus gewoon naar de academie in Kampen gekund, daar hoorde ik met dit soort onhandig gedrag misschien beter thuis. Wie weet was ik daar zelfs wel zonder examen toegelaten…
Ik duik trouwens zo meteen weer in m’n boek. Had ik al gezegd dat er een landkaart bij zit, waarop je kunt zien waar de domoorden zijn?
Stel nou dat je dit boek ook wilt lezen. Gewoon kopen. Of dat ene exemplaar winnen dat ik weg mag geven. Dan moet je even reageren onder het Facebookbericht. Volgende week maandag maak ik de winnaar bekend.
Hou je haaks, doe voorzichtig, hou vol, we naderen een soort van eindstreep. Wat we daarmee opschieten zien we daarna dan wel weer.
Liefs en een fijne week
Franska
Door: Franska
