Heel Holland kijkt
Ruim drie miljoen mensen keken wekelijks naar een televisieprogramma waarin er taarten werden gebakken. Hoe kan dat nou toch zo’n succes zijn?
Presentator André van Duin vertelde in een interview met De Gooi en Eemlander: ‘Ik denk dat de kijkers veiligheid zoeken. Ze willen even ontsnappen aan berichten over oorlogen, aanslagen en ruzies. Bij Heel Holland Bakt sluiten ze zich af voor de buitenwereld.’
Misschien heeft André daar wel gelijk in. Als ik zie hoe deelnemer Anna in een bloedhete tent een prachtige zonnebloem-sterrennacht-taart staat te bakken, ben ik alle leed van de wereld vergeten. Maar ook de kandidaten bepalen of we (blijven) kijken. Gewone mensen met een ongewoon talent. Want als Nicole het kan, kan ik misschien ook wel iets heel bijzonders maken. De kandidaten zijn ook aardig voor elkaar. Ze delen hun ingrediënten gewoon met elkaar als het bakken bij iemand helemaal de mist in loopt en opnieuw moet beginnen.
Verder is de jury natuurlijk de allerliefste van alle Nederlandse televisieprogramma’s. Robèrt, Janny en André zullen nooit een kandidaat afkraken en met een slecht gevoel naar huis sturen. Het publiek vindt dat blijkbaar ook heel prettig om te zien. Hoe anders zou dat zijn als Gordon de baksels zou beoordelen. De afgevallen kandidaten zouden de tent misschien wel hysterisch verlaten.
Steeds meer mensen houden (weer) van zelf koken en bakken. Ze plaatsen hun creaties vaak op Facebook en Instagram om ze aan de rest van de wereld te laten zien.
Dat verklaart het succes van HHB ook wel een beetje. En natuurlijk ook dat bakken je een fijn nostalgisch gevoel kan geven. Als je huis naar appeltaart ruikt, denk je misschien weer aan je oma, die alles nog zelf maakte.
Jammer dat ik weer een jaar moet wachten op de nieuwe serie HHB. Het water liep me iedere keer weer in de mond op de zondagavond. Ik zal Janny vragen of ze weer eens bij ons op de redactie langskomt met wat lekkers…