Heb je dat schandaal met die Europarlementariër meegekregen?
Het deed mij denken aan iets dat mij jaren geleden overkwam.
Ik had destijds een scharrel die op een avond niet langer mijn scharrel kon zijn omdat er zich iets voordeed waar ik zo op afknapte dat het meteen einde oefening was.
Het was op een mooie zomeravond dat we over de gracht reden, hij met zijn raampje open omdat het nog lang voor de tijd van de airco’s was, en dat er op de brug twee mannen gearmd liepen – wat in die tijd vermoedelijk minder risicovol was dan nu want we schrijven de wilde jaren tachtig. Midden op die brug bleven ze staan om elkaar te zoenen, die twee mannen. Waarschijnlijk om het leven en de liefde te vieren, waar ze natuurlijk groot gelijk in hadden.
En toen gebeurde het. Dat mijn scharrel die twee iets toeriep – of moet ik toewenste zeggen? – waar ik zo van schrok dat het meteen maar over moest zijn. Voordat ik uitstapte vroeg ik alleen nog of hij zelf misschien homo was – of zeiden we toen nog homofiel? – dat hij hier zo overspannen op reageerde. ‘Wie weet?’ zei hij nog wel. En dat was dat.
Die zomeravond op de brug, ik moest er na al die jaren weer eens aan denken toen ik van de week een bericht las in Trouw over Europarlementariër József Szájer (van de Hongaarse Fidesz-partij) die zich in Brussel had laten betrappen op een ‘losbandig mannenfeest’ – wat overigens uniek uitgedrukt is. Dat het hier een homobar betrof waar de coronaregels met voeten getreden zouden zijn, dat is nu even niet mijn punt. Dat er drugs en drank in het spel zouden zijn geweest en dat Szájer nog probeerde weg te komen via een raam c.q. dakgoot, dat hij daarbij zijn hand bezeerde en dat hij daags na deze wilde nacht met wat omtrekkende bewegingen zijn aftreden bekendmaakte, evenmin.
Mijn punt is dat zijn Fidesz-partij (waar hij in 1988 medeoprichter van was) niet bepaald bekendstaat om haar homovriendelijkheid, om het maar eens even heel mild uit te drukken. Szájer is zelfs medeverantwoordelijk voor een recent voorstel tot grondwetswijziging, waarbij de traditionele gezinswaarden worden benadrukt. Zo moet wettelijk worden vastgelegd dat adoptie alleen is toegestaan voor man-vrouw-echtelieden.
Szájer is uiteraard gewoon traditioneel getrouwd en vader van een dochter. Hoe moet zijn vrouw zich gevoeld hebben toen ze over zijn ‘mannenfeest’ las? Kan zij in Hongarije nog wel gewoon over straat na dit schandaal? Kan zij haar familie en haar vrienden nog onder ogen komen? Of omgekeerd? Schaamt ze zich voor de ideeën van haar man? Of juist voor wie hij is? Kan zij het maken om te zeggen dat dit voor haar einde oefening is als zij dat zo voelt en vindt? En zou zij haar man ooit de vraag gesteld hebben of er wellicht een ietsjepietsje projectie in zijn radicale antihomo-ideologieën schuilde?