‘Had ze dat niet even kunnen zeggen?’
Iris is alleenstaand en woont midden in Amsterdam. Er blijven vaak vrienden logeren want dat vindt ze gezellig. Tot haar schoolvriendin Cecile een weekendje langskomt.
‘Met een harde klap smijt ik het deurtje van de wasmachine dicht. Ik moet me even afreageren want ik zit me al een paar dagen verschrikkelijk in te houden. Het afgelopen weekend zou mijn vroegere schoolvriendin Cecile een weekendje komen logeren, maar dat liep helemaal anders dan ik verwachtte.
We kennen elkaar nog van de middelbare school en hadden altijd een hoop lol met elkaar. Hoewel onze levens daarna totaal verschillend zijn verlopen hielden we zo af en toe contact. Mijn hele leven ben ik een happy single. Misschien heeft het ermee te maken dat ik in een groot gezin ben opgegroeid dat ik veel behoefte heb aan privacy. Ik heb geen partner en als ik al eens een relatie had benauwde het mij als er over samenwonen werd gesproken. Laat mij maar lekker op mijn eigen plek wonen, midden in Amsterdam met goede vrienden om mij heen.
Een kinderwens heb ik ook nooit gehad terwijl ik dol ben op mijn neefjes en nichtjes. Ik ga met plezier met ze naar Artis of maak een ritje met de tram of de rondvaartboot. Maar ze gaan me na zo’n dagje net zo lief weer terug naar hun eigen huis. Cecile heeft inmiddels twee kinderen van zes en tien en woont met haar man in Brussel. De afgelopen jaren logeerde ze weleens bij me en dan doken we net als vroeger samen de kroeg in en kwamen we pas thuis als het weer licht werd. Dus toen ze me appte dat ze weer eens langs wilde komen leek me dat heel gezellig. We spraken af dat ze op vrijdag zou komen zodat ik de rest van de dag nog gewoon thuis kon werken.
Ik was dan ook stomverbaasd toen ze appte dat haar trein om 12 uur op het centraal station aan zou komen. Dat vond ik al lastig omdat ik die dag nog gewoon moest werken, maar omdat ik het anders zo ongastvrij vond zei ik dat het geen probleem was. Maar toen ze aanbelde wachtte mij een onaangename verrassing. Ze was niet alleen, ze had ook haar man en kinderen meegenomen. Stralend keek ze me aan en toen ze me om de hals vloog riep ze enthousiast: ‘Verrassing!’
Verbouwereerd keek ik naar haar man en het stuurse gezicht van haar zoon. In zijn ene hand had hij een slaapzak vast en aan zijn andere hand bungelde een matje. Haar man had een grote weekendtas bij zich en zei toen hij de drempel over stapte dat hij het zo leuk vond om me eindelijk weer eens te zien. ‘Gezellig hè, om nu eens met z’n vieren hier te zijn’, zei Cecile. Gaston en ik passen wel in de logeerkamer en Thomas en Lieve leggen we gewoon op hun matje in de woonkamer hoor.
Voor ik het in de gaten had stond Gaston al in de logeerkamer de koffer uit te pakken en zat Thomas al met zijn spelcomputer op de bank. Lieve jengelde dat ze wat wilde drinken, maar toen ik haar een beker limonade gaf zei Cecile dat haar kinderen geen suikerhoudende drankjes mochten, alleen water. Voorzichtig vroeg ik hoelang ze wilden blijven. Tot zondagavond, maar ze hadden al kaartjes voor het Rijksmuseum en ze zouden met de kinderen een rondvaart maken.
Mijn fijne huisje was binnen de kortste keren overgenomen door twee kinderen die het blijkbaar heel normaal vonden om steeds ruzie met elkaar te maken. Gaston stak geen vinger uit, hij was op de bank gaan zitten en alleen als ze de deur uitgingen kwam hij daarvan af. Gelaten heb ik het maar allemaal over me heen laten komen want ik kon ze toch niet zomaar mijn huis uitzetten. Ik verwachtte stiekem nog een uitnodiging om ergens te gaan eten maar blijkbaar waren de kinderen lastige eters en kookte Cecile liever zelf.
Dolblij was ik toen ze zondagavond weer vertrokken en ik mijn huis weer voor mezelf had. Cecile had nog snel een bos bloemen bij de Albert Heijn gekocht als bedankje. Begreep ik het nou goed? Was ik nu een bed and breakfast geworden? Een goedkope Airbnb waar je kon inchecken wanneer je maar wilde en zonder te betalen weer naar buiten kon lopen? Had ze nou niet van tevoren even kunnen zeggen dat ze hier met haar gezin wilde komen logeren?
Ik voel me gebruikt want ik kon geen kant op toen ze met haar gezin hier op de stoep stond. Maar de volgende keer dat Cecile appt dat ze naar Amsterdam komt zal ik haar fijntjes wijzen op een paar leuke hotels hier in de buurt.’
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’
