Gebruik je hoofd niet als opslagplaats!
Want voordat je het weet eindig je met een error
Toen ik afscheid nam van wat mijn laatste vaste baan ooit zou zijn, kreeg ik van mijn baas een hysterische hoeveelheid post-it blokjes, aantekenboekjes en fineliners. ‘Voor naast je bed. Als ik ’s nachts wakker word en niet opschrijf wat het was dat er door mijn kop spookte, ben ik het de volgende ochtend vergeten. En ik slaap dan ook niet meer. Geloof me maar. Je zult nog vaak aan me denken.’ Vanaf het moment spookte er inderdaad meer door mijn kop dan eerst, want er kwam ook meer bij kijken om mijn eigen p.r.-bureau te runnen.
Van de week dacht ik hieraan terug toen ik in het AD een stukje las over dat je je hoofd niet als opslagplaats moet gebruiken omdat je er stress van krijgt als het overloopt. Je hersenen schijnen maar een beperkte hoeveelheid werkgeheugen te hebben, volgens dat artikel. Je kunt op je interne harde schijf een bepaald aantal stukjes informatie opslaan voordat die vol komt te zitten, je een error krijgt en je er maar niet meer opkomt wat je ook alweer absoluut moest doen of niet mocht vergeten.
Denken dat jij wél alles kan onthouden door je hoofd als opslaghok te gebruiken waar je maar informatie in blíjft stoppen, zou een recept voor chaos en stress zijn. En toch is dat precies wat er maar al te makkelijk insluipt. Want terwijl ik dit stukje zat te tikken en er net lekker in zat liet ik me afleiden door een appje – niet belangrijk, kan wel even wachten, beantwoord ik straks wel – en voordat ik de draad weer goed en wel had opgepakt qua stukje tikken werd er aangebeld met een pretpakketje waarvan de inhoud meteen gepast moest worden, maar wat toch weer retour moest wat ik net als dat appje ook later zou regelen.
Volgens het artikel in het AD had ik ‘appje beantwoorden’ en ‘pakketje retour sturen’ meteen op mijn to-do-lijst moeten zetten zodat ik de ruimte in mijn hoofd lekker in zijn geheel had kunnen gebruiken voor het schrijven van een stukje – met een lege harde schijf draait je hoofd namelijk veel soepeler. Dat deed ik niet. Wat ik wel altijd en al sinds jaar en dag doe is eindeloze to-do-, goed-idee- en niet-vergeten-lijstjes maken in mijn ouderwetse papieren kantooragenda. Net zoals er in de keuken een blokje voor de boodschappen ligt en ik een post-it op mijn laptop plak voor de dingen die ik écht niet mag vergeten die dag (verjaardagen!). Het werkt echt!
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
