Franska.nl

Zijn aanzoek in het maanlicht aan het strand van Ibiza was onweerstaanbaar. Na zes jaar mocht het ervan komen.

We zouden de bruiloft ‘klein houden’ (voor onze kinderen), maar met het opstellen van het programma werd de gastenlijst steeds langer. We waren zo enthousiast dat we al onze vrienden en kennissen wel wilden uitnodigen. Ook onze buren, neven en nichten. We waren niet meer te remmen en moesten stevig aan de slag met onze to-do lijst.

Lesje 1
Een keer eerder getrouwd zijn zegt niets over je vaardigheden voor een volgende keer. Wat een organisatie! En het is zelfs nog gecompliceerder ook.

Ringen uitzoeken, een trouwjurk en trouwpak, welke kaart en taart en in welke smaak? En welk vervoer kiezen we voor naar het stadhuis? Doen we dat überhaupt of gaan wij als hippies op de fiets?

We stellen elkaar vele vragen en discussies zijn niet van de lucht. Willen we cadeaus? We hebben eigenlijk geen specifieke wensen… Was leuk zo bezig te zijn.

Lesje 2

Laat hem (wat vaker dan anders) beslissen, dan wordt je lijstje snel stukje korter. Echt, scheelt enorm in tijd!

De feestlocatie vonden we op amper 200 meter van het huis dat we het jaar ervoor hadden gekocht… De oude gasfabriek in onze vooroorlogse buurt was omgetoverd tot jazzclub. Prachtig decor voor foto’s ook. We gingen door het lint van blijdschap toen bleek dat deze locatie op onze trouwdag nog beschikbaar was. (Blijkbaar moet je dit al een jaar van tevoren doen.)

Vervolgens ging het verlangen naar The Dress kriebelen. Ga ik nog wat afvallen? Jeetje, wat een dom idee; hij geniet van al mijn kilo’s en neemt me echt zoals ik ben.

Met een paar vriendinnen toog ik naar de winkel waar ik al eerder in mijn eentje een middagje had rondgeneusd. De jurk: niet wit maar donkerblauw. Met bijpassend bruidskapsel en make-up zou ik Jan er buitengewoon mee verrassen.

Ik kon steeds meer afspraken afvinken. Ook andere afspraken die niets met het trouwfeest van doen hadden, zoals het bezoekje aan de tandarts (voor het schone gevoel in m’n mond) en het bevolkingsonderzoek borstkanker. ‘Is het alweer zover? Weer dat pletten en dat geduw en getrek?’

‘Ga jij naar het Bevolkingsonderzoek?’

‘Ik zou het uitstellen’, zei een enkele buurvrouw. ‘Stel dat ze iets vinden? Zo vlak voor de bruiloft! Wat dan?’ Ik aarzelde geen minuut. Want waarom zou ik het uitstellen? Borstkanker zit niet in de familie. Ik doe het gewoon, kan maar gebeurd zijn.

Lesje 3

Leg een notitieboekje weg waar jullie allebei in kunnen checken wat nog gebeuren moet. Als 50+-er vergeet je sowieso al gemakkelijk iets, dat mag je nu niet overkomen natuurlijk.

De foto’s van mijn borsten waren snel gemaakt. ‘U hoort uiterlijk over een week iets, anders krijgt u een brief.’

De huisarts belde exact een week later. Op een zonnige maandagmorgen. Er was iets te zien op de foto van mijn rechterborst, maar, mevrouw, het kan ook goedaardig zijn! ‘Maar wat als het niet zo is?’

Dat kan niet waar zijn! Ik borstkanker? Kan ik eraan doodgaan? Ik sidderde urenlang. Daarna ging de automatische piloot in werking. Ik moet wel, ik moet dóór. Voor mijn kinderen en voor mijn nieuwe man die nota bene acht jaar geleden zijn vorige vrouw heeft verloren door de gevolgen van deze ziekte. Wat vertel ik hem en hoe? Ik zat erg over hem in. Eigenlijk meer over hem dan over mijzelf.

Lesje 4

Borstkanker hebben is eigenlijk ziek zijn terwijl je je niet ziek voelt. Heel bedrieglijk! Het is een sluipmoordenaar. Ga altijd naar de dokter als je iets verdachts voelt. En ga naar de periodieke bevolkingsonderzoeken.

Afspraak met de bruidsfotografe over de reportage, het bruidsboeket, corsages, de proefkapsels, de gelnagels, het aantal gasten doorgeven aan de cateraar, voortuin in orde brengen voor de fotoshoots, de lunch regelen voor de wachtenden thuis, mijn liefdessong voor Jan instuderen bij de zangdocente (ben verschrikkelijk romantisch); er was nog best veel te doen eigenlijk.

En dan ook nog die ritten naar het ziekenhuis! Ik word gek, dacht ik. Hij ook. (Jan, die de rust zelve is was opeens vaker tamelijk ongedurig.) De borstkanker hield ons erg bezig, maar de bruiloft bleek een bizarre bliksemafleider. Alsof het zo moest zijn.

Er volgden weken met merkwaardige dagen waarin ik ook nog probeerde te werken. Hield eerst mijn lippen op elkaar, maar de afspraken in het ziekenhuis namen toe en de spanningen ook. Ja, ik moest me ziekmelden. En toen kwamen de emoties. Maar ik vermande mezelf snel. 

Misschien was het idioot, krachtig of naïef, ik weet het allemaal niet meer, maar ik deed het gewoon. Als een pilote volgde ik mijn koers naar mijn doel. Eigenlijk twee doelen. Die van ‘Snel die tumor eruit!’ en ‘De bruiloft zal slagen: mét of zonder tumor!’

Dubbele achtbanen. Zo gebeurde het vaak dat ik ’s morgens in het ziekenhuis was in verband met voorbereidingen op de operatie (onder andere de verwijdering van de poortwachterklier) en ’s middags thuis op bed achter de laptop op zoek naar bloemisten, vervoerbedrijven, decoratiemateriaal, et cetera. Gelukkig kwam steun uit alle hoeken.

Lesje 5

Wat krijg je een enorme steun van vriendinnen, vrienden, buren, familie als je zo onverwachts de dreun van je leven krijgt. Accepteer het en omarm ze allemaal!

Door feestdagen en meivakantie liepen de wachttijden in de ziekenhuisafdelingen in mijn regio en ook landelijk dusdanig op dat de verwijdering van de tumor niet voor de bruiloft kon plaatsvinden. Maar wel meteen daarna. Bovendien wilde ik een second opinion. Ik vroeg me af of voor een kleine tumor van 1,8 centimeter de borst zo moest worden toegetakeld. Mijn borsten zijn mijn trots. Ik was boos en ontzet, ontredderd en verschrikkelijk onzeker. En mijn aanstaande man zag dat.

Ik ben uiteindelijk geopereerd door Paul Nijhuis, chirurg in het VieCuri ziekenhuis in Venlo. Met slechts één litteken in de huidplooi van mijn oksel liet hij mijn prachtige borst in haar waarde. De deuk heeft hij opgevuld met m’n eigen lichaamsvet uit de omgeving van de borst. Dit is toch zó een geweldige troost als je zoiets meemaakt. Ik kon hem wel omhelzen. Maar heb me vanwege mijn pijnlijke borst nog maar ingehouden…

Tip: Een second opinion is altijd verstandig. Je wordt er wijzer van. Schroom niet en doe het! Er zijn zoveel verschillende methodes van behandelen en opereren. Blijf baas over je borsten.

Tijdens de operatie kon ik dromen van de bruiloft, een paar dagen eerder. Wat een geweldig feest! Wat waren we gelukkig en onbezorgd. We hielden onze duimen omhoog bij feliciterende gasten. ‘Het komt allemaal goed!’

En JA, het is goed aan het komen. Ik heb veel geluk gehad. Ze waren er op tijd bij. De tumor is eruit, de wonden zijn aan het genezen, dus geen zorgen meer. Het huis staat vol met felicitatie- en beterschapskaarten, trouwfoto’s en cadeaus (we kregen ze toch). En op de betere dagen leven we weer alsof we veertig zijn!

Lesje 6
Blijf zoveel mogelijk positief. Ook al valt dat niet mee. Verwen jezelf met leuke extraatjes. Maak jezelf mooi voor zover het gaat. Vertrouw op jezelf. Die ellende gaat echt een keer voorbij. Ik weet dat ik door deze houding veel kracht heb gekregen om met deze ziekte om te gaan en te herstellen.

Het is 4 oktober 2017. Ik heb de zestien bestralingen ondergaan en ik hoef godzijdank niet aan de chemo. Er resteert enkel nog de hormoontherapie in tabletvorm. Ik blijk namelijk een hormoongevoelige tumor te hebben gehad met eigenschappen waardoor ik in de ‘low risk-groep’ terecht ben gekomen. De kans op terugkeer van deze tumor binnen vijf tot tien jaar is niet groter dan die bij vrouwen die nog nooit eerder borstkanker hebben gehad.

De achtbaan van emoties is tot stilstand gekomen. Ik praat steeds minder over mijn borstkanker en ben weer voorzichtig aan het werk gegaan en doe aan krachttraining en yoga. Het is heerlijk om stapje voor stapje weer mee te mogen doen.

Ik leef weer verder!