ZOOVER X FRANSKA.NL
‘Ga je echt naar Lesbos?’
Caroline ging naar Lesbos. Niet voor de vluchtelingen, maar voor het eiland. En voor de bewoners. Het werd een zeer aangename kennismaking.
‘Wat goed, wil je over de vluchtelingen schrijven?’ Zo reageert bijna iedereen als ik vertel dat ik voor mijn werk een paar dagen naar Lesbos ga. Na de derde keer vind ik het bijna gênant om te zeggen dat ik ‘gewoon’ toeristisch zal kennismaken met het eiland. Toch is dat zeker niet zonder reden.
Sinds 2015 passeerden er zo’n half miljoen vluchtelingen op Lesbos, dat is heel veel, zeker gezien het feit dat er nog geen 90.000 inwoners zijn, die hier natuurlijk op geen enkele manier op voorbereid waren. Ineens was het altijd zo rustige en uitgestrekte eiland met z’n 11 miljoen olijfbomen voortdurend in het nieuws. Voor het oog van de wereld voltrok zich er een humanitaire ramp. Een drama dat niet alleen voor de vluchtelingen grote gevolgen had, maar ook voor de lokale bevolking. Het toerisme liep bijvoorbeeld enorm terug. Logisch misschien ook wel, want we willen tijdens onze zuurverdiende vakantie nu eenmaal niet geconfronteerd worden met leed, dan maar liever ergens anders heen.
En daar komt het doel van mijn reisje in dit verhaal. Op uitnodiging van Zoover en het Grieks Verkeersbureau gaan we op pad met als doel Lesbos van zijn imagoprobleem af te helpen. Van zijn onterechte imagoprobleem durf ik na de eerste dag al te zeggen.
Het voelt namelijk meteen goed. En dat gevoel wordt steeds sterker. Helemaal niet moeilijk om hier een enthousiast artikel over te schrijven, want dit is gewoon een fijne plek. Vooral, vind ik, omdat het er nog écht is. Authentiek. Grieks. De dorpjes aan zee (en dat zijn er veel) zijn niet inwisselbaar, met allemaal dezelfde winkeltjes en menukaarten, nee, ze hebben stuk voor stuk hun eigen karakter (én specialiteiten). Kijk maar eens op Zoover bij bijvoorbeeld Molyvos, Petra, Sigri, Skala-eressos, Plomari of Mytilini, dan zie je volgens mij meteen wat ik bedoel.
Veel te doen is er. En van alles ook. Zeker als je graag actief bezig bent. Fietsen, wandelen, klimmen, vissen, paardrijden, duiken, zwemmen, vogels spotten, zeilen… het kan allemaal. Wil je vooral culturele dingen zien en erover leren, dan haal je hier ook je hart op in bijvoorbeeld het indrukwekkende Petrified Forest, in Sigri, met versteende bomen van 20 miljoen jaar geleden. Of breng een bezoek aan de ouzostokerij in Plomari, waar de vrolijkste gids van Lesbos je rondleidt.
En dan heb ik het nog niet eens over de stranden, want die zijn er natuurlijk ook. Niet massaal bakken in de zon, geen gegil, geen gedoe, maar niet al te grote stranden waar je rustig van zon, zee en zand kunt genieten. Fantastisch lekker eten kregen we ook overal voorgeschoteld, de ene avond met schitterend uitzicht op de in zee zakkende zon, de volgende op de kade van een levendige vissershaventje.
Naar aanleiding van mijn enthousiaste Facebook-berichtjes mailt een oude vriendin me, ze voegt een extra dimensie toe aan wat ik overal voel, maar niet goed onder woorden kan brengen. Ze kent het eiland al jaren en was er in maart 2015: ‘In de haven van Molyvos stond ik direct oog in oog met de vluchtelingen die die nacht waren aangekomen. Dit beeld vergeet ik nooit meer. En dat was op het moment dat niemand nog echt doorhad wat zich op dat eiland vlak voor de Turkse kust afspeelde. UNHCR was er nog niet… de bevolking van Molyvos stond er alleen voor. In de winter wonen daar maar 600 mensen, die steeds koffie en eten gaven. Die als de vluchtelingen kletsnat aan land kwamen (vaak werd de boot vlak voor de kust lek gestoken) een belronde deden om droge kleding in te zamelen. Een bevolking die zelf ieder jaar maar moest hopen op een goed toeristenseizoen, voor Molyvos de inkomstenbron…’ Dat gevoel dus. Hartverwarmend. Hier ben je welkom. Voor de volle 100 procent. Deze mensen gun je een prachtige, zorgeloze zomer vol aardige toeristen die hun eiland komen waarderen.
Caroline Griep is journalist en personal organizer. Ze schrijft over opgeruimd leven. In ruime zin. En over het op de rails houden van haar bestaan als zzp’er, emptynest-moeder en vrouw van 50+.
Fotografie portret: Esmee Franken, visagie: Linda van Iperen, haarstylist: Mandy Huijs
Deze reis naar het veelzijdige Lesbos is mogelijk gemaakt door Zoover, het platform dat ervoor zorgt dat je in staat bent de perfecte vakantieplek te vinden.
