Je kan beter Els heten
Op de Libelle Zomerweek staat er een mevrouw naast me, met haar vriendin te kletsen. Ze wijst naar Pien Ankerman, die alles presenteert, en zegt: ‘Kijk, dat is die Francesca, die altijd die stukjes voorin schrijft’.
Omdat ik naast haar stond, kon ik het meteen even rechtzetten. Dat ik die vrouw van die stukjes ben en dat die vrouw daar op het podium Pien heet. Ook weer opgelost. Behalve dan, dat ik er even niet bij vertel dat ik eigenlijk anders heet. Niks Francesca. Dat vind ik dan weer ietsje té. Zo met een wijsvingertje. Mwa, daar ben ik niet zo van.
In Portofino op een terrasje vraagt een mevrouw aan een tafeltje verderop ineens aan me: ‘U bent toch Franka? Ik ken u toch van de Libelle?’ ‘Klopt,’ zeg ik, ‘maar daar werk ik niet meer’. En weeerrrr. Weer niet vertellen dat het eigenlijk Franska is. Met een s ertussen. Gek hè?
Laatst vroeg collega Thomas hoe ik eigenlijk aan m’n naam kwam, ‘Die naam heb je zeker zelf bedacht?’ Hij zei nog net niet ‘rare naam’. Ik heb het maar even uitgelegd. Eigenlijk heet ik Fransje. Tot mijn zesde dan. Intussen hadden m’n ouders al twee keer een bevestigingsbrief thuisgestuurd gekregen dat hun ‘zoon’ ingeschreven stond. Eerste keer voor de kleuterschool, tweede keer voor de lagere school. Dat is wat ze nu basisschool noemen (even voor de jonkies onder ons).
Fransje was zeker een jongensnaam
Waarschijnlijk zijn ze toen samen in conclaaf gegaan. Daar heb ik niets van gemerkt. En trouwens ook nooit naar gevraagd. Wat ik nog wel altijd helemaal voor me zie, is het moment dat ze met z’n tweeën (papa en mama) tegenover me stonden en aan me vroegen welke naam ik wilde. Ik mocht kiezen: FransKE of FransKA. En toen koos ik KA. Vond ik mooier. Hop. In één minuut besloten. Was ik toen al goed in.
En zo zit ik dus levenslang met die spraakverwarring. Schijnt best moeilijk te zijn, dat F R A N S K A. Eigenlijk kun je beter Els heten, veel makkelijker te onthouden. Had ik me toen, in die ene minuut, moeten realiseren. Maar ja… zat niet in het keuzemenu.
Door Franska
Fotografie: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
