Even onder ons
Ineens begon het. Jaren geleden alweer. Ik dacht eerst nog dat het een bevlieging was, een soort hype. Dat het vanzelf over zou trekken, maar het lijkt maar niet over te gaan.
Natuurlijk heb ik ook verhalen gehoord over de global warming, maar om nou te zeggen dat het hier intussen al een soort Sahara of Death Valley is in Nederland, is ook weer wat overdreven.
Waar ik het eigenlijk over héb? Nou, in de Sahara of in Death Valley word je geadviseerd nooit zonder voldoende water op pad te gaan. Er kunnen de ergste dingen gebeuren.
MAAR
Die rage om de godganse dag met een flesje water rond te lopen. Al loop je op je werk alleen maar even vijf meter verderop voor een kort overlegje. Zeg nou eens eerlijk. Is dat niet gewoon een heel klein beetje raar en overdreven?
Tuurlijk, veel drinken is gezond. Je moet volgens de geleerden twee liter water per dag binnenkrijgen. Toch? Of 2,5? Nou ja. Genoeg in elk geval. Zo is het gewoon. Weet ik.
Dat genoeg drinken is er blijkbaar sinds een jaar of tien zo ingehamerd, dat een hele generatie is opgevoed met dat eeuwige flesje dat ze te pas en te onpas, alsof ze een soort patiënt zijn, aan hun mond moeten zetten. Vaak ook nog met slobbergeluiden, omdat het een of ander hip modelletje is dat bijgeluiden geeft als je eruit drinkt. En van die modelletjes waardoor de lippen getuit worden, alsof je weer bij moeders aan de borst zit.
Hum
Vind ik er niet altijd even smakelijk uitzien, als ik zo vrij mag zijn. Verder alles oké met me hoor. Maar dit moest ik toch even doornemen. Ik hoor wel of ik de enige ben, die het flesjesgedoe maar eigenaardig blijft vinden.
Door Franska
Fotografie: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
