Oh! Maar daar
is mijn hond aan
gewend hoor!
Oeps, misschien ga ik geen vrienden maken, maar ik moet toch even iets zeggen.
Wacht. Ik zal eerst even iets uitleggen.
Mijn man en ik hadden allebei een andere voorkeur toen we besloten aan huisdieren te beginnen. Ik wilde een hond, want leuk, die komen altijd zo gezellig aangekwispeld als je thuiskomt, lopen achter je aan, is grappig en gezellig. Beetje onhandig met vakantie misschien, maar wel weer goed voor de dagelijkse beweging. Mijn man vond dat er katten moesten komen, want die vangen muizen. En dat is handig als je landelijk woont.
Maar ik hou dus echt van honden, dat is het punt niet
Het werden dus katten. En uiteindelijk ben ik die gewoon heel erg leuk gaan vinden. Ik waardeer het erg dat ze hun eigen gang gaan en dat ze jou gewoon in hun buurt accepteren. Want daar lijkt het bij katten op. Best grappig. En ook wel weer makkelijk dat je ze niet uit hoeft te laten. Komt bij dat ik het idee heb, dat ze me begrijpen. Niet dat dat heel veel helpt, maar het lijkt dan toch ietsje meer op een hond.
En dan komen er weleens zomaar mensen langs, die hun hond ineens meenemen. Vragen niets, overleggen niets, welnee… gewoon meenemen. En als ik daar dan geschrokken bij de deur iets van zeg, in de trant van: ‘Ja, maar wij hebben katten’, krijg ik toch regelmatig als antwoord: ‘Geeft niets, daar is-ie aan gewend’…
Huh? Ben ik nou gek? Mijn katten zijn niet aan honden gewend… Dusss…
Oh! Nou dan. Dat was het weer voor vandaag. Of moet ik nog meer uitleggen?
PS
Wel weer een lekkere nieuwe playlist op Radio Franska. Dat is dan wel weer leuk. Toch? Even naar het radiootje op de mobiel of naar het danseresje op de laptop.
Door Franska
Fotografie: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
