Even over het concept ‘soultwins’
Kende jij het al? Ik hoorde er laatst over in een heel bizarre context.
Na een lang gesprek (en veel wijn) met een vriendin spoken er een aantal vragen door mijn hoofd die me niet meer loslaten. Ben ik nou zo gek dat ik het niet snap? Of ben je het met me eens? Lees maar even mee waar ik het over wil hebben vandaag…
‘Soultwin’. Ooit van gehoord? Dit is de uitleg die ik kreeg: soms kom je van die bijzondere mensen tegen in je leven. Iemand die je snapt zonder dat je een woord hoeft te zeggen. Die meteen aan de blik in je ogen zien wat je bedoelt. Hoe je je voelt. Zo iemand is moeilijk om te vinden. Soultwin is een nieuw opgedoken term om je ‘zielstweeling’ te definiëren.
Met die omschrijving in gedachten kan ik eerlijk zeggen dat ik een soultwin heb. Mijn vriendin J en ik hebben al eerder tegen elkaar gezegd: ‘Als we op vrouwen zouden vallen dan waren wij het perfecte koppel geweest.’ Jammer genoeg heeft J een V waar ik een P zou willen zien. Snappie? Dus dat gaat ‘m niet worden. Maar J en ik hebben een band die ik koester omdat ik weet hoe speciaal die is.
Toch kan ik de term soultwin maar tot op zekere hoogte serieus nemen. Eigenlijk vind ik het een beetje overbodig dat er een speciaal woord voor is gemaakt. Je kan ook benoemen wat het is: een bijzondere band. Want met het hele idee van een soultwin kan je ook heel ver doordraaien, leerde ik, terwijl ik langzaam mijn wijn opdronk.
Zo vertelde mijn vriendin, die al meer dan zeven jaar gelukkig is met haar man, dat ze laatst haar soultwin ontmoet heeft. Nee, niet haar man, een andere chap. Haar ‘twin’ snapt haar volledig. Wil hetzelfde in zijn leven als zij. Ziet dingen hetzelfde als zij. Begrijpt haar compleet. ‘Leuk voor ze!’ zou je zeggen, want zoals ik al eerder zei: moeilijk te vinden. Tegelijkertijd vraag ik me meteen af: is je man dan niet je soultwin?
Natuurlijk hoeft je partner niet meteen je soultwin te zijn. Als hij/zij er een beetje in de buurt komt is het natuurlijk wel fijn, maar het hoeft niet. Met mijn vriend heb ik ook een heel ander soort band dan die ik heb met J. Maar op het moment dat je het concept soultwin gaat gebruiken om goed te praten dat je eigenlijk verliefd aan het worden bent op iemand anders, vind ik het dus te ver gaan. Het mooie van je soultwin is juist dat het iemand kan zijn waar je géén romantische relatie mee hebt. Dat je elkaar gewoon kan waarderen om al het moois dat je met elkaar kan delen. En als je partner wél je soultwin is, is dat ook fantastisch.
Ik kan het maar niet loslaten. Daarom denk ik dat ik het hele idee soultwin maar moet vergeten. Vriendin J is een heel bijzondere vriendin, en mijn vriend is gewoon mijn vriend. En daar houd ik het bij. Wat jij?