Even over die koffer op schiphol

 

Kan het nog erger? Zijn we met zijn allen nou zó aan het bakkeleien over “respect”, en laten we tegelijkertijd dit soort dingen steeds vaker gebeuren? 

 

En wat betekent respect nou precies? Ik heb het eerst maar eens opgezocht. Want misschien interpreteer ik het woord wel verkeerd, en doe ik anderen tekort bij het gebruik ervan. 

 

Respect komt van re-spect (weer-kijken). Het (opnieuw/beter) kijken naar een ander, waardoor je de kwaliteit van die ander beter waarneemt, en je jezelf wat minder belangrijk maakt ten opzichte van die ander. En dat creëert, als alles goed gaat, een beetje bescheidenheid. 

 

Respect komt echter ook voor in afgedwongen vorm. Je kijkt naar iemands macht, kracht of mogelijkheden waardoor hij angst, ontzag of gevoelens van minderwaardigheid afdwingt. Dat is een heel andere vorm, maar het veroorzaakt nog steeds dat je niet gaat lopen dollen met iemand. Of het nou uit bewondering is of uit angst, je behandelt andere wezens – en zelfs machines – met alle egards. Ik heb behoorlijk respect voor de cirkelzaag, en ik gebruik dat ding dus nooit gedachteloos of onachtzaam. En ik heb dat respect dus ook voor de leeuw, dus spring ik niet in het leeuwenverblijf van de dierentuin. 

 

Maar ik heb ook respect voor de wet. We kiezen zelf de mensen die die wetten maken, dus zolang zij aan het roer staan respecteer ik hun wetten. ‘Volgende verkiezing beter’, denk ik als iets me niet bevalt. 

 

En ik heb dus ook respect voor de mensen die die wetten moeten handhaven. Ik heb geen enkele behoefte om een agent uit te schelden als die mij aanhoudt, omdat ik hem niet zie als machtiger dan ik, maar als iemand die zijn werk staat te doen. En ook nog als iemand die mij kan helpen bij calamiteiten. Lekker gevoel toch? Ik behandel zo iemand dus met alle egards, en gek genoeg krijg ik dat dan meestal nog terug ook. 

 

En zo zouden wij, denk ik, met elkaar moeten omgaan! Een beetje nadenkend. Een beetje geven, een beetje nemen, en een beetje oppassen op elkaar. Maar helaas is dat op Schiphol even misgegaan. Daar bleek namelijk een koffer met lichaamsdelen achtergelaten die bedoeld was voor de medische wetenschap. En dat vind ik dus behoorlijk respectloos. 

 

Iemand heeft iets voor anderen willen betekenen door zijn lichaam beschikbaar te stellen voor onderzoek. Onderzoek waarmee jij, ik, of onze kinderen, misschien kunnen genezen van een ziekte waaraan hij misschien zelf is doodgegaan. En dat verdient iets meer respect dan dat je ergens in een hoekje in een hangar eindigt. 

 

En de mensen die met die koffer hebben lopen slepen moeten geweten hebben wat daarin zat. Maar ze waren waarschijnlijk iets teveel met iets anders of zichzelf bezig waardoor het fout liep. 

 

Waar gewerkt wordt vallen spaanders. Een fout maken is menselijk, toch? Dus zou je ook de mensen die een foutje maken moeten blijven respecteren. 

 

Maar dan is daar de krant! En die had er dus ook voor kunnen kiezen om dit berichtje niet te plaatsen. Het is een artikeltje van niks en ik krijg tussendoor ook nog reclame over het laten weghalen van buikvet. Hoe respectloos wil je het hebben?

 

Dus waar begint respect nou precies? En waar eindigt het? 

 

Hebben zij dit berichtje geplaatst omdat ze verontwaardigd waren dat er mensen in een koffer in een hoekje van een hangar zijn beland? Dan is het goed dat het benoemd wordt! 

 

Maar hadden ze respect gehad voor de mensen die dit vast niet met opzet deden, dan hadden ze ervoor gekozen om het niet te plaatsen, en daarmee wellicht ook voorkomen dat er mensen zijn die zich nu gaan beraden of ze zich nog wel beschikbaar willen stellen aan de medische wetenschap!

 

Respect begint dus met nadenken.

 

Want nu ik erover schrijf realiseer ik me dat die journalist ook maar gewoon zijn werk zat te doen. Lastig hoor, respect. 

 

Maar hoe meer we het voor elkaar verliezen, hoe beroerder het wordt op deze aardbol.

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke