Even het nieuws doornemen
Het is mij niet duidelijk wat de nieuwe baan van Mark Rutte is. Hij is in ieder geval geen premier meer, want je ziet of hoort hem nooit, terwijl ons land zucht onder verschillende crises.
De boeren leggen ons land plat, corona steekt de kop weer op, inflatie brengt mensen met een laag inkomen tot wanhoop, vluchtelingen slapen buiten, en Rutte is in geen velden of wegen te bekennen.
Je ziet hem nog wel eens op een foto van een bijeenkomst van regeringsleiders, dus misschien heeft hij al een baan bij de Europese Unie. Wat een minister doet in Nederland is in het algemeen slecht te volgen, zodra zo’n bewindspersoon een probleem moet oplossen, wordt er namelijk ogenblikkelijk – voor veel geld – een bemiddelaar aangesteld.
Sinds minister Van der Wal openlijk zei dat het stikstofprobleem echt opgelost moest worden en vervolgens ernstig bedreigd werd, is het motto van de rest van de regeringsploeg: Zodra het onderwerp controversieel is, mondje dicht, alles via de tussenpersoon.
Dus toen de parlementaire enquête over de gevolgen van de gaswinning begon, besloot de ministerraad een bemiddelaar aan te wijzen die moest uitzoeken waar Groningen ook alweer lag.
Natuurlijk werd Johan Remkes meteen gebeld, om twee redenen: hij wordt altijd als eerste gebeld en hij komt uit Groningen, dat kan je nog horen.
Helaas was Johan Remkes net op een ander dossier als bemiddelaar aangesteld, dus zal nu wel weer een of andere mislukte oud-minister worden gevraagd die veel heeft gereisd.
Misschien Halbe Zijlstra, die is tenslotte zelfs in de datsja van Poetin geweest, en kon daar plotseling Russisch spreken; dan moet hij zeker Groningen kunnen vinden en de Groningers kunnen verstaan.
Ik vond het wel bijzonder dat er deze week een bemiddelaar is aangesteld die moet onderzoeken wat fruit is en wat groente. Je zou zeggen dat die kwestie toch geen kwaaie gezichten kan opleveren. Ik zie nog niet zo gauw een tomatenopstand ontstaan als bekend wordt dat zij eigenlijk echt een vrucht, dus fruit zijn.
Wel merk je bij sommige producten onwil om zich serieus te verdiepen in hun oorsprong. Bij mensen ligt dat anders, uiteindelijk wil iedereen weten of zijn of haar vader ook echt hen verwekt heeft of dat toch weer die gynaecoloog hun biologische vader is.
Van de aubergine kan ik me voorstellen dat die niet met een eenvoudige aalbes wil worden vergeleken, maar over het algemeen is de sop de kool (groente!) toch niet waard.
Bij de bintjes begint zich al een aardappelmoeheid te ontwikkelen, die zijn klaar met deze discussie.
Over aardappelen gesproken, deze week heeft de regering nog een andere commissie ingesteld om een zeer netelig onderwerp in kaart te brengen, deze commissie zal zich buigen over de levensvraag of het ‘patat’ is of ‘friet’. Ik ben wat ouder en kom uit de Randstad, dus voor mij ligt het simpel: ik heb nog nooit van mijn leven friet besteld en wil dat graag zo houden. Ik ben wel een enorme fan van patat.
Laat Rutte trouwens qua zichtbaarheid een voorbeeld nemen aan zijn Engelse collega. Johnson en Rutte hebben weliswaar hetzelfde gebrek aan een actieve herinnering en dezelfde gewoonte om – als ontkennen echt niet langer gaat – hun excuus aan te bieden, maar Boris Johnson maakt zijn blunders zelf.
Zijn persoonlijk adviseur had hem wel degelijk geadviseerd in netelige situaties een bemiddelaar aan te stellen, maar Boris besloot – tegen alle adviezen in – problemen, zoals een reeks kinderen verwekken bij verschillende vrouwen, in eigen hand te houden.
Tja, Boris moest vertrekken, maar waar is Rutte toch?
